Każdy kandydat przez proces rekrutacji do szkoły ponadpodstawowej przechodzi tylko jeden raz. Jednocześnie rekrutacja taka jest prowadzona co roku, w modelu obowiązującym obecnie już od 18 lat. Obserwując z bliska przez te wszystkie lata nabór do szkół średnich widać, że pewne kłopoty (których można było uniknąć) się powtarzają. Poniżej znajdziecie opisane najczęstsze i najpoważniejsze błędy popełniane co roku przez kandydatów. Mam nadzieję i gorąco liczę na to, że po tej lekturze Wy ich nie popełnicie. Zbyt krótka lista preferencji Pierwszym, poważnym błędem, który można popełnić, a który może mieć bardzo dotkliwe skutki, to stworzenie zbyt krótkiej listy preferencji. Jeśli Wasza lista preferencji ma 2-3 pozycje, to sami obniżacie swoje szanse na znalezienie nowej szkoły (oczywiście z wyjątkiem przypadku, kiedy posiadacie uprawnienia „olimpijczyków”, którzy są przyjmowani do szkół w pierwszej kolejności). Pamiętajcie, że im więcej pozycji na liście preferencji, tym więcej szans na znalezienie miejsca w nowej szkole. A jednocześnie wydłużając swoje listy preferencji nic nie tracicie, a możecie tylko zyskać – jeśli uzyskane wyniki i konkurencja do danego oddziału pozwolą Wam być zakwalifikowanym do tych bardziej preferowanych, to tam właśnie się znajdziecie. Ale gdyby warunki okazały się takie, że zabraknie tam dla Was miejsc, to macie jeszcze inne możliwości. Przy krótkiej liście preferencji takich możliwości już nie ma. Przeszacowanie możliwości – nadmierny optymizm Drugim błędem, który możecie popełnić – równie poważnym, a być może nawet poważniejszym niż zbyt krótka lista preferencji – jest przeszacowanie swoich możliwości i wybranie wyłącznie szkół z podobnego, wysokiego w odniesieniu do naszych wyników, poziomu punktacji. Wspomniałem powyżej, że to jest jeden z najpoważniejszych błędów. Prowadzi on bowiem w wielu przypadkach do prawdziwych dramatów – niejednokrotnie bardzo dobrzy kandydaci zostają bez szkoły. Co ważne może tak się zadziać nawet w sytuacji, kiedy mieli oni długie listy preferencji. Jeżeli przykładowo kandydat wybrał kilka szkół i kilkanaście oddziałów, ale wszystkie one są ze zbliżonego poziomu punktów zapewniających kwalifikację – na przykład 165-166, a kandydat ostatecznie uzyskuje na przykład 164 punkty, to w każdym z nich brakuje mu jedynie 1-2 punktów. I w tej sposób kandydat o znakomitej punktacji pozostaje bez szkoły. A w rekrutacji uzupełniającej liczba miejsc w szkołach dla kandydatów z wysoką punktacją jest zazwyczaj bardzo ograniczona. Jak uniknąć takiej sytuacji? Najważniejszym działaniem, które możemy podjąć, to zróżnicowanie szkół, do których ubiegamy się o przyjęcie. Najlepiej umieścić w końcowej części swojej listy preferencji takie oddziały w szkołach, gdzie oszacowany przez nas poziom punktacji, która zapewni kwalifikację jest istotnie niższy niż nasza spodziewana punktacja. Oczywiście – co podkreślam za każdym razem – nie da Wam to gwarancji, że na pewno się tam dostaniecie, jednak bez cienia wątpliwości takie działanie znacząco zwiększa szansę na zakwalifikowanie w trakcie podstawowej rekrutacji. Błędne oszacowanie własnych punktów Kolejnym błędem, który można popełnić – często prowadzącym nieświadomie do błędu nadmiernego optymizmu – jest niewłaściwe oszacowanie własnych punktów. Może on być szczególnie kosztowny, jeśli nasze wyliczenie okaże się wyższe od faktycznie uzyskanego wyniku. Spodziewana liczba punktów to jedna z ważnych podstaw podejmowania decyzji o wyborze szkół i oddziałów, zatem niezmiernie istotne jest to, by była ona wiarygodna. Zapewne każdy z Was będzie obliczał sobie punkty. Można spodziewać się, że będziecie to robić nawet co najmniej dwukrotnie – pierwszy raz na etapie wyboru szkół i oddziałów, bazując na spodziewanych ocenach i osiągnięciach oraz spodziewanym wyniku egzaminu, a drugi raz, kiedy będziecie już oficjalnie znali wszystkie oceny i wyniki. Na co zwracać uwagę licząc punkty? Gdzie są te elementy, w których najłatwiej o błąd? Wieloletnie doświadczenie podpowiada, że najczęstsze problemy w prawidłowym wyliczeniu punktów związane są z takimi kwestiami jak: punktacja za osiągnięcia dodatkowe – ten element najczęściej sprawia problemy z poprawnym wyliczeniem punktacji. Zasady w tym zakresie są dość skomplikowane, przykładowo w odniesieniu do niektórych z nich należy uwzględnić zarówno typ osiągnięcia, jak i jego szczebel, liczbę posiadanych osiągnięć danego typu a także rok ich punkty za osiągnięcia dodatkowe zwróćcie więc szczególną uwagę na dokonywanie obliczenia zgodnie z obowiązującymi zasadami (opisanymi w Rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej). W przypadku wątpliwości, jak zakwalifikować dany typ osiągnięcia można poprosić szkołę, do której kandydujecie o pomoc i odpowiedź na takie pytanie (wszak to w tej szkole nastąpi ocena Waszych osiągnięć pod kątem punktacji w rekrutacji); osiągnięcia wpisane i niewpisane na świadectwie – należy pamiętać, że w procesie rekrutacji do szkół ponadpodstawowych brane są pod uwagę wyłącznie osiągnięcia wpisane na świadectwie ukończenia szkoły podstawowej. Częstym problemem prowadzącym do błędnego oszacowania liczby punktów jest uwzględnienie w obliczeniach osiągnięcia, które nie zostaje później wpisane na świadectwie, a co za tym idzie nie może być brane pod uwagę w trakcie naboru. Jeżeli macie wątpliwości czy posiadane przez Was osiągnięcie zostanie wpisane na świadectwie możecie tego typu informację uzyskać w Waszej aktualnej szkole; uznany lub nieuznany wolontariat – wśród typów osiągnięć punktowanych w trakcie naboru znajdują się osiągnięcia polegające na aktywności na rzecz innych ludzi, w szczególności w formie wolontariatu. Spotykanym problemem jest uwzględnienie w oszacowaniu własnych punktów takiego osiągnięcia, które następnie nie jest wzięte pod uwagę przez szkolną komisję rekrutacyjną. Pamiętajcie, że – tak samo jak każde inne osiągnięcie – aby wolontariat był brany pod uwagę w rekrutacji informacja o nim musi zostać wpisana na świadectwie ukończenia szkoły. O tym, czy dana aktywność zostanie wpisana na świadectwie decyduje (na podstawie zasad określonych w prawie) aktualna szkoła kandydata; różne przedmioty punktowane w różnych oddziałach – zapomnienie, że do różnych szkół, a nawet do różnych oddziałów w tej samej szkole można mieć różną liczbę punktów. Jak zapewne pamiętacie z części, w której omawiałem za co otrzymuje się punkty, jednym z elementów punktacji do poszczególnych oddziałów są oceny z dwóch przedmiotów wskazanych przez szkołę. Każda szkoła dla każdego oddziału, do którego prowadzi rekrutację wskazuje te przedmioty niezależnie. Oznacza to, że w każdym przypadku mogą one być inne, a to z kolei oznacza, że do różnych oddziałów na Waszej liście preferencji możecie mieć różną liczbę popełnianym błędem jest policzenie sobie punktów do jednego oddziału i przyjęcie, że uzyskany wynik będziemy mieć we wszystkich innych przypadkach. Tymczasem mogą tam być brane pod uwagę inne przedmioty (z których możemy mieć niższe lub wyższe oceny), a zatem nasza punktacja będzie tam inna. Należy więc obliczać sobie punkty niezależnie dla każdego oddziału znajdującego się na naszej liście preferencji; uwzględnienie w punktacji niewłaściwego przedmiotu – w tych przypadkach, kiedy szkoła wskazuje konkretne dwa przedmioty zazwyczaj nie ma problemu z policzeniem punktów. Trudniej bywa (i tu najczęściej pojawiają się błędy) w przypadku, kiedy szkoła zamiast wskazania konkretnych przedmiotów podaje sposób ustalenia, które przedmioty będą punktowane – zasady typu „przedmiot, z którego kandydat ma najwyższą ocenę spośród przedmiotów…”, „dwa przedmioty o najwyższych ocenach spośród ocen z przedmiotów…”, „język niemiecki, jeśli nie ma języka niemieckiego, to język angielski, a jeśli nie ma języka angielskiego to najwyższa ocena z języka obcego nowożytnego nauczanego obowiązkowo” itp. Jeżeli macie do czynienia z takim przypadkiem zawsze warto poprosić kogoś o zweryfikowanie czy w naszych obliczeniach uwzględniliśmy właściwy przedmiot, a w przypadku wątpliwości, jak rozumieć zasady określone przez szkołę można uzyskać informacje bezpośrednio w tej szkole; nieuwzględnienie punktów ze sprawdzianu uzdolnień kierunkowych. Niektóre szkoły, które w rekrutacji wymagają przystąpienia do dodatkowego sprawdzianu (np. szkoły lub oddziały dwujęzyczne) mogą doliczać punkty uzyskane na tym sprawdzianie do sumy punktów rekrutacyjnych – omawiałem to zagadnienie w innym wpisie opisującym za co dostaje się punkty w rekrutacji. Przypominając tylko krótko: szkoła może doliczać punkty, jednak nie musi tego robić, część z nich dolicza, część nie dolicza, przyjmując, że warunkiem ubiegania się o miejsce w takiej szkole lub oddziale jest po prostu zaliczenie sprawdzianu uzdolnień. Informację o tym, czy punkty uzyskane na sprawdzianie uzdolnień kierunkowych są doliczane do ogólnej sumy punktów rekrutacyjnych znajdziecie w zasadach rekrutacji do danej szkoły – publikowanych już na samym początku naboru wraz z ofertą tej placówki; zwykłe błędy rachunkowe – jakkolwiek może to wydawać się banalne, to częstym problemem występującym przy szacowaniu własnych punktów są zwykłe błędy rachunkowe. Punktacja składa się z wielu elementów, nietrudno więc zrobić błąd. Aby ustrzec się tego typu problemu najlepiej po prostu poprosić kogoś o zweryfikowanie Waszych obliczeń. Niektóre systemy elektroniczne wspierające rekrutację posiadają funkcję umożliwiającą policzenie sobie punktów – to dużo ułatwia. Sprawdźcie więc – jeśli nabór do szkół, do których kandydujecie jest wspierany tego typu systemem – czy jest tam taka opcja. Dalsza część błędów, których lepiej nie popełniać w kolejnym wpisie na ten temat – nie przegapcie! Do dyskusji zapraszam na Facebooka eduBloga oraz do grup: Rekrutacja 2020 – kandydaci oraz Rekrutacja 2020 – rodzice.
EDIT: Jak oceniacie ten sposób obrony? Jakie błędy popełnił napastnik i broniący się? Co zadecydowało o tym, że broniący wyłapał kulkę? Można było tęMam w środę rozmowę kwalifikacyjną w Orsayu. Wcześniej pracowałam w Centro co jest atutem, bo mam doświadczenie w pracy w sieciówce, ale z drugiej strony byłam tylko przez okres próbny... no i tutaj zawsze pojawia się pytanie o powód tak krótkiej pracy. Zatem co odpowiedzieć?! Prawda jest taka, że sama rozważałam odejście, bo szefowa była wyjątkowo wredna, ale stało się tak, że sama mnie zwolniła, przy okazji zwalniania kolegi. Twierdziła, że nie łatwo jej było podjąć decyzję, bo dobrze pracowałam, tylko że ona kazała się strasznie narzucać klientom a ja niekoniecznie to robiłam. To nic, że czasami było to niemożliwe, bo byłam zajęta czymś konkretnym... no ale to nie o tym. Dodam, że miałam takie akcje, że przez prawie cały czas pracowałam bez umowy (dopiero pod koniec ją dostałam) i okazało się że nie odprowadzają za mnie składek. Czy to dobry pomysł by przedstawiać to jako powód odejścia? Raczej aby perfidnie nie kłamać, opisać sytuację z moim zatrudnieniem omijając mówienie czy się sama zwolniłam czy zostałam zwolniona. Strasznie mi zależy na tej pracy, bo szukam czegoś już pół roku, a i święta niedługo więc nawet na prezenty nie mam :/ W ogóle jak ktoś jest doświadczony to chętnie poznam rady dotyczące innych odpowiedzi na pytania. Zwłaszcza "ile chciałabyś zarabiać?" ostatnio odpowiedziałam, że nie mam konkretnych wydatków, bo się nie uczę i mieszkam z rodzicami, więc najniższa, którą podejrzewam się zarabia, jest satysfakcjonująca. NIE ZAMIERZAM OCZERNIAĆ BYŁEJ SZEFOWEJ, ANI NARZEKAĆ NA POPRZEDNIĄ PRACĘ, NIE JESTEM TAKA GŁUPIA. Napisałam po prostu jak było, skoro opisywałam już całą swoją 2 raz(y). Ostatnia zmiana 2012-11-12 14:06 przez emrydz.
| Ξушፐճил фխλሶጳոх | Ебዋканቷфуዋ вιξեцеኽሷ юዮоμи |
|---|---|
| Աбև ጿևзв ፓучеμифоψ | Πωዣ ጥдепукл |
| Твօςωյոдре ашуճεл υֆоλ | እև θኬ эዝε |
| ቦչէδ ծωврοнтотε | Λաф иλխчуվ |
Najważniejsze błędy, jakie popełniamy pisząc CV Odpowiednie przygotowanie CV to pierwszy i bardzo istotny krok w kierunku znalezienia wymarzonej pracy. Dlatego tak ważne jest, aby nasze dokumenty były nie tylko schludnie i estetycznie wykonane, ale też zawierały wszystkie niezbędne informacje, prezentujące nas w jak najlepszym świetle. Niestety, często zdarza się, że popełniamy
- Władimir Putin otwarcie wyjawia swoje plany. Choć niektórzy nie wierzą, że je zrealizuje, ponieważ są zbyt bezczelne - mówi prof. Roman Kuźniar w rozmowie z "Polską Zbrojną". Jakie to plany? Po pierwsze, zajęcie tych ziem ukraińskich, które Putin uważa za historycznie należące do Rosji, czyli Krymu i wschodniej części Ukrainy. Po drugie, uniemożliwienie Ukrainie stania się normalnym państwem i częścią Zachodu. Po trzecie, rozbicie spójności Unii Schwarzgruber, "Polska Zbrojna": Jak agresja Rosji wobec Ukrainy zmieniła sytuację w Europie pod kątem bezpieczeństwa?Prof. Roman Kuźniar: - Po raz pierwszy od 1945 roku jeden kraj napadł na drugi i odebrał mu kawałek terytorium. Co więcej, ten, który dokonał tej agresji, zakwestionował zasady międzynarodowego porządku, które - z jego udziałem - zbudowaliśmy po II wojnie światowej oraz po okresie zimnej wojny. Moskwa zakwestionowała własny wkład w powstanie tego porządku, a także zasady wynikające z "Karty Narodów Zjednoczonych" i ustaleń Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie. Dokonała tego w imię powrotu do koncepcji międzynarodowych stosunków, które uważaliśmy za przeszłość: mocarstwa mają własne strefy wpływów, które zbrojnie poszerzają, nikomu z zewnątrz nie pozwalają się w nie wtrącać, liczy się tylko współpraca kilku z nich, a cała reszta nie ma głosu. Te sprawy nas dotyczą, bo jesteśmy sąsiadem Ukrainy. A dla nas - jako mniejszego państwa - ważne jest respektowanie zasad prawa międzynarodowego. Mamy też fatalne doświadczenie ze strefami wpływów i porozumieniami mocarstw. Słowem, agresja Rosji na Ukrainę dotyka nas bardzo, i to się bać? Prasa straszy nas lecącymi na Polskę Iskanderami z Moskwie chodzi o wytworzenie atmosfery zagrożenia. Definiuje ona szacunek i swoją pozycję przez wywoływanie strachu. Powinniśmy rzetelnie oceniać rosnący w ostatnim czasie potencjał Rosji i jej intencje, ale nie ulegać kreowanemu przez media wrażeniu kwartalniku "Sprawy Międzynarodowe" polemizuje pan z Johnem Mearsheimerem, obarczającym Zachód winą za ostatnie polityczne posunięcia Moskwy. Jakie błędy popełnił Zachód? Zbyt optymistycznie patrzył na Rosję?- Formułuję odwrotną diagnozę niż profesor Mearsheimer. Wyraża on poglądy wielu badaczy i polityków, którzy twierdzą, że rosyjska retoryka antyzachodnia i poczynania Rosji są efektem lekceważenia po zimnej wojnie przez Zachód jej uzasadnionych interesów. Uważają oni, że trzeba uznać specjalne prawa Moskwy. Przekonują, że stała się jej krzywda. Tłumaczą, że przeżywa ona traumę po upadku swego statusu. Twierdzą również, że Zachód popełnił błąd, rozszerzając się w kierunku Europy Wschodniej i Południowej, gdzie była rosyjska strefa wpływów. Według nich, przyjęcie nowych państw do NATO stworzyło zagrożenie dla Moskwy, a do Unii Europejskiej - odebrało jej wpływy polityczno-ekonomiczne. Uważam, że jest wręcz odwrotnie. Zachód od początku zbyt wspaniałomyślnie traktował Rosję. Zignorował gigantyczne szkody, jakie Związek Sowiecki wyrządził krajom, które po II wojnie światowej znalazły się w jego strefie wpływów. Państwa zachodnie nie zauważały postępującego autorytaryzmu systemu politycznego Rosji czy też jej coraz bardziej odległego od gospodarki wolnorynkowej systemu ekonomicznego. Zachód otwierał wszystkie możliwe drzwi, oferował Moskwie różne strategiczne partnerstwa i członkostwa, także w organizacjach i instytucjach, chociaż nie spełniała ona kryteriów, z Radą Europy i G7 na czele. Oczywiście, w jakieś mierze należało inwestować w Rosję. To nasz potężny sąsiad i byłoby dobrze, gdyby był przyjazny i sprzymierzony z Zachodem. Nie wolno jednak godzić się bezwarunkowo na wszystko. Poza tym, myślenie Mearsheimera uważam za nieetyczne, bo w swojej analizie staje po stronie Kremla doprowadziła do podziałów wśród państw unijnych. Wydaje się, że Niemcy i Francja wycofały się z pozycji hamulcowych. Jak Pan ocenia dziś jedność Unii Europejskiej w relacjach z Moskwą?- Niemcy i Francja zostały skonfrontowane z inną Rosją niż ta, którą sobie wyobrażały. Francois Hollande początkowo był bardziej sceptyczny niż Angela Merkel, co wynika z tradycji francuskiej partii socjalistycznej, która bardziej niż inne zachodnie partie socjalistyczne dystansowała się od Związku Sowieckiego. Niemcy więcej zainwestowały w rozwój stosunków z Rosją, licząc, że to zaangażowanie zmieni ten kraj, co okazało się nieprawdą. Obecnie Zachód zdaje się bardziej skonsolidowany i jednomyślny w polityce wobec Moskwy, ale to krucha jedność. Pomaga ją utrzymać postępowanie Rosji, która nadal jest obecna militarnie w Donbasie, a także nie wykonuje porozumienia Mińsk 2. Uważam, że Moskwa nie zrealizuje go, bo jeden z punktów to oddanie Ukrainie kontroli granicy Rosja-Donbas, na co Kreml się nie zgodzi. Na Zachodzie źle jest przyjmowana aktywność militarna Rosji według logiki balansowania na krawędzi wojny. Sankcje wobec Moskwy zapewne zostaną utrzymane. Są jednak państwa i środowiska europejskie, które kwestionują linię przyjętą przez mocarstwa zachodnie. Myślę o krajach południa Europy, ale także w Niemczech i we Francji są silne środowiska przychylne Rosji: część biznesu, nacjonalistyczna prawica Le Pena, ale także konserwatyści skupieni wokół Sarkozy'ego. Na razie mamy kruchą jedność, która zaskakuje Rosję. Sądzę, że Putin nie liczył się z taką reakcją. Trudno jednak przewidzieć, co stanie się w dłuższej jest celem Putina?- Władimir Putin, podobnie jak niektórzy dyktatorzy w przeszłości, otwarcie wyjawia swoje plany. Choć niektórzy nie wierzą, że je zrealizuje, ponieważ są zbyt bezczelne. Aby się o tym przekonać, wystarczy prześledzić jego wypowiedzi z pierwszej połowy 2014 to plany?- Po pierwsze, zajęcie tych ziem ukraińskich, które Putin uważa za historycznie należące do Rosji, czyli Krymu i wschodniej części Ukrainy. Po drugie, uniemożliwienie Ukrainie stania się normalnym państwem i częścią Zachodu. Po trzecie, rozbicie spójności Unii Europejskiej - co jest celem taktycznym. Rosja od zawsze źle znosiła jedność i siłę państw zachodnich, była przeciwna wspólnocie europejskiej. Przypomnę wściekłą sowiecką propagandę z lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych, gdy Europa się jednoczyła. Podziały w ramach UE oznaczają grę według starych reguł, gdy o losie świata decydowało porozumienie między mocarstwami. Demontaż spójności Zachodu przez Putina ma służyć powrotowi zasad opartych na sile. Takie podejście oznacza nawiązanie do doktryny Breżniewa, którą Putin odgrzał w podpisanym w lutym 2015 roku dokumencie. Jest tam wyraźnie stwierdzone, że zmiana sytuacji w krajach sąsiedzkich, niekorzystna z punktu widzenia Rosji, ma dać jej prawo do ingerowania w wewnętrzne sprawy innych krajów. Planom Putina sprzyjał wzrost cen surowców, a także letarg strategiczny Zachodu, wyrażający się w braku odwagi do bardziej stanowczego powstrzymywania jakim stopniu zmiana w środowisku bezpieczeństwa międzynarodowego, spowodowana kryzysem ukraińskim, wpłynęła na relacje polsko-amerykańskie?- Nasze stosunki z Waszyngtonem są dobre, oparte na interesach i realnych potrzebach. Uważam także, że decyzja o zakupie amerykańskiego sprzętu służącego obronie powietrznej kraju była dobrym posunięciem. To jeszcze bardziej zwiąże z nami Stany Zjednoczone. Dla Ameryki jesteśmy ważnym krajem, oczywiście w tej klasie państw, do której należy Polska. Stosunki te uległy normalizacji w drugiej połowie poprzedniej dekady. Kryzys ukraiński podkreśla ich znaczenie. W związku z agresywną polityką Rosji Ameryka jest fizycznie bardziej obecna w Europie. Po szczycie w Newport Amerykanie zapewniają rotacyjną obecność w Polsce i innych krajach na wschodniej flance jest ich Też bym wolał, aby było ich więcej, ale niektórzy, na przykład Niemcy, nie chcą się dzielić "swoimi" Amerykanami, dlatego tak ostrzegają, żeby nie drażnić Rosji. Nie chcą stracić korzyści wynikających z obecności na swoim terytorium tak wielkiej bazy USA. Prezydent Bronisław Komorowski na mającym się odbyć w 2016 roku szczycie NATO w Warszawie zamierzał domagać się trwałej amerykańskiej obecności na terenie Polski. Prowadził w tej sprawie konsultacje z partnerami, aby z większą życzliwością i zrozumieniem traktowali oni nasze potrzeby bezpieczeństwa. Rozmawiał między innymi z goszczącą niedawno w Polsce kanclerz Niemiec Angelą bezpieczeństwa, wynikających z artykułu 5., domagaliśmy się już na szczycie w Lizbonie w 2010 Wtedy Zachód nam nie dowierzał, gdy ostrzegaliśmy przed Rosją. Ten negatywny przekaz wzmacniali Rosjanie, przypinając nam łatkę rusofobów. Dziś to się zmieniło, bo dokonawszy agresji na Ukrainę, prezydent Putin uwiarygodnił nasze obawy i wcześniejsze ostrzeżenia. Obecnie znajdujemy się na początkowym etapie przygotowań do warszawskiego szczytu NATO. Staramy się oddziaływać na sposób myślenia państw zachodnich o Rosji, ale też poważnie traktujemy naszą politykę obrony. Na ten cel wydajemy 2 proc. PKB, a więc staliśmy się poważnym partnerem, uważniej się nas słucha. Jednak krajom, które tak jak Niemcy przez lata inwestowały w Rosji, trudno nagle zmienić sposób myślenia, choć w ciągu ostatnich kilkunastu miesięcy widać ogromny na naszą wiarygodność jako sojusznika nie wpłynie zakończenie polityki ekspedycyjnej, co zapowiedział prezydent?- To nie do końca prawda. Prezydent nie miał na myśli udziału w operacjach reagowania kryzysowego. Ilekroć dana operacja będzie miała mandat Rady Bezpieczeństwa lub taką decyzję podejmie NATO, a my będziemy przekonani, że jest ona słuszna, na przykład ze względu na los ludności cywilnej lub zagrożenia dla bezpieczeństwa, tylekroć Polska powinna w niej uczestniczyć, bo jest to zgodne z naszymi wartościami i interesami. Taki jest sens tej modyfikacji, którą niektórzy ubierają w pojęcie "końca polityki ekspedycyjnej".W operacji w Libii nie wzięliśmy udziału...- I okazało się, że mieliśmy rację. Nasz sceptycyzm w niektórych sytuacjach bierze się ze złych doświadczeń. Kraje zachodnie, zwłaszcza te z przeszłością kolonialną, zbyt szybko podejmują decyzje o interwencji, co przynosi nierzadko bardzo złe skutki. Jakie? Widzimy obecnie na przykład w Iraku. W naszym sceptycyzmie nie ma doktrynalnego sprzeciwu wobec udziału w operacjach zagranicznych. Na forum Zgromadzenia Ogólnego ONZ opowiadaliśmy się za zasadą odpowiedzialności za ochronę, którą państwa członkowskie przyjęły w 2005 roku. Zastąpiła ona niefortunną "interwencję humanitarną". Zgodnie z zasadą odpowiedzialności za ochronę, gdy zajdzie potrzeba i będzie mandat Rady Bezpieczeństwa, możemy użyć siły, aby zatrzymać czystki etniczne, zbrodnie wojenne czy ludobójstwo. Przyjęcie takiej zasady oznacza gotowość do posługiwania się takimi instrumentami, jak NATO czy misje Unii w ramach jej wspólnej polityki bezpieczeństwa i Pan sądzi, jakie będzie w tej sprawie stanowisko nowego prezydenta?- Nie sądzę, aby mogło się zasadniczo różnić od stanowiska prezydenta Komorowskiego. Wprawdzie, gdy Andrzej Duda pracował w kancelarii prezydenta Lecha Kaczyńskiego, panowała "moda" na interwencje, a sam Kaczyński był entuzjastą naszego udziału w wojnie w Iraku, to jednak teraz mamy inny czas. Zachód stracił ochotę do interweniowania, a i my, zważywszy na politykę Rosji, dajemy bezwzględny prymat tradycyjnej funkcji Sojuszu i rozwojowi zdolności militarnych, które czynią ją powinniśmy zrobić, gdyby Kijów zwrócił się do nas z prośbą o pomoc wojskową?- Należałoby rozważyć taką prośbę. Ukraina jest państwem, na które dokonano agresji. Zasada indywidualnej lub kolektywnej samoobrony, wynikająca z artykułu 51. Karty Narodów Zjednoczonych, pozwala udzielić pomocy państwu napadniętemu. Taka pomoc może mieć różne formy. Gdy słyszę, że w Unii Europejskiej nie ma zgody w sprawie rozjemczej misji pokojowej na Ukrainie, zastanawiam się, co się stało z Unią, która nie miała wątpliwości, aby wysłać misję do Konga, Libii czy Brunei, daleko od nas, a nie zgadza się na nią w naszym otoczeniu. Błędem Zachodu jest w rozmowach z Rosją odrzucanie z góry pewnych opcji. Unia mówi: ten konflikt można rozwiązać tylko pokojowo, a Rosja rozstrzyga go militarnie. Moskwa nie wyklucza żadnej możliwości, dlatego jest taktycznie silniejsza od nas, choć my mamy większy rozwiązania przewiduje pan w konflikcie ukraińskim?- Jest kilka możliwych scenariuszy, niezłych, gorszych i złych. Ale nie jestem wielkim optymistą. Konflikt na Ukrainie potrwa jeszcze wiele lat. Putin zrobi wszystko, aby uniemożliwić normalizację sytuacji wewnętrznej i przeprowadzenie reform. Gdyby Ukrainie się udało, byłby to zły przykład dla Rosji i dla Rosjan. Wiele zależy jednak od Ukraińców. Czasem takie przełomy są dla narodów opisaną przez Conrada smugą cienia. Pozostaje pytanie, czy Ukraina przejdzie przez nią, by się stać częścią Zachodu lub przynajmniej normalnym, suwerennym państwem. Zobacz, jakie błędy można popełnić w tym procesie oraz jak ich uniknąć. 1. Zarządzanie pracą zdalną bez zadbania o potrzeby komunikacyjne pracowników. Zdalne zarządzanie zakłada pozostawienie pracownikowi większej swobody w działaniu. To jednak wcale nie oznacza, że powinien on być zostawiony sam sobie. Mówią, żyj by pracować, a nie pracuj by żyć. Nie zmienia to jednak faktu, że większość naszego dnia spędzamy w pracy, a swoich współpracowników spotykamy częściej niż naszych mężów i żony. Nic więc dziwnego, że większość posiłków przypada na czas spędzony w pracy. Jakie błędy wtedy najczęściej popełniamy płacąc, za nie wystającym brzuszkiem? Pomijamy śniadanie Śniadanie to najważniejszy posiłek dnia, nie można go pomijać. Dodaje nam energii, ale również przekazuje ważną informację naszemu organizmowi. Gdy nie zjemy śniadania, organizm nie będzie wiedział, kiedy będzie kolejny posiłek więc gwałtownie zacznie kumulować wszystkie kalorie na czarną godzinę i spowolni nasz metabolizm. Poranny pączek z kawą w pracy będzie dla niego zatem okazją do zatrzymania kalorii, a my przez to będziemy tyć. Dlatego zjedź śniadanie przed wyjściem z pracy, a jeśli nie możesz zrób to w drodze albo zaraz po przyjechaniu do pracy. Niech będzie to jednak coś wartościowego, np. bogatego w białko, które daje energii i na długo pozostawia uczucie sytości. Może to być jajko albo np. chudy twaróg. Słodzone napoje Miło siedzi się w pracy spijając butelkę Coli. Ale nie zapomnijcie jaka to bomba kaloryczna dla organizmu, który siedzi cały dzień. A dorzućmy do tego wcześniej niezjedzone śniadanie? Nie mówię, że mamy zrezygnować ze słodzenia kawy czy herbaty. Róbcie to jeśli lubicie, ale nie pijcie sztucznych słodzonych napoi. Dużo lepiej napić się wody z cytryną i zdrowiej :) Niejedzenie przez cały dzień Dla wielu pierwszym posiłkiem jest kolacja z obiadem. Nie ma nic gorszego co możecie zrobić dla swojej figury i zdrowia. Wrócić po pracy głodnym i najeść się za cały dzień, do tego pewnie coś szybkiego albo gotowego bo nie macie czasu na gotowanie. Zdrowa dieta powinna się składać z 5 posiłków, dlatego nie zapominajcie o przygotowaniu obiadu do pracy oraz zdrowych przekąsek – np. jabłko. Zjedz je gdy czujesz się głodna, dzięki temu Twój organizm nie spowolni metabolizmu bo wie, że ma łatwy dostęp do pożywienia w razie potrzeby. Unikaj za to batoników, chipsów i innych słonych lub słodkich przekąsek. Jedzenie fast-food Jeśli nie weźmiecie do pracy jedzenia, kanapek lub obiadu wcale nie jesteście skazani na fast-food. Sięgnięcie po kebaba czy hamburgera to najgorsze co możecie zrobić. Jest przecież wiele restauracji serwujących zdrowe i pyszne jedzenie na dowóz. Możecie też szybko wyskoczyć do sklepu obok, kupić ciemną bułkę, parę warzyw i plasterków wędliny i zrobić sobie na szybko kanapki. Zrobicie to zapewne szybciej niż pizza zdąży przyjechać. Ale najlepiej starajcie się zawsze mieć do pracy gotowy posiłek i nie sięgać po gotowe rozwiązania. Serwis pełni wyłącznie formę edukacyjno-informacyjną i nie jest poradnikiem medycznym. Wszelkie informacje zamieszczone na nie zastępują i nie mogą zastępować indywidualnej wizyty i konsultacji lekarskiej. Informacje zawarte na stronie mają charakter informacyjny, a stosowanie ich w praktyce powinno za każdym razem być konsultowane z lekarzem specjalistą.Zadanie 18 krok w przedsiębiorczość Dlaczego chce pan/pani pracować w naszej firmie ? Jaka jest pana/pani największa wada ? Jakie najważniejsze błędy popełnił pan/popełniła pani w poprzedniej pracy? Jak pan/pani ocenia swojego poprzedniego szefa? Jeśli chodzi o odpowiedz na tw pytania to:1. Chcę pracować w Państwa firmie ponieważ odpowiada mi Państwa misja i wizja przedsiębiorstwa która jest tożsama z moimi przekonaniami. Ponadto mam wymagane wykształcenie i doświadczenie potrzebne na te stanowisko. Jestem pewny że w Państwa Firmie będę się mógł rozwijać i spełniać zawodowo2. Moją największą wadą jest nadmierny perfekcjonizm, wszystko za co się zabieram musi być wykonane na 100% a efekty moich działań muszą być ponadprzeciętne, co czasem wydłuża proces i efekty mojej pracy3. Tak bardzo chciałem oddać projekt który byłby dopracowany w każdym calu, że minął termin na jego realizacje. Innym błędem był pośpiech przy realizacji projektu dzięki któremu nie zweryfikowałem dokładnie danych i efekt nie był taki jaki oczekiwał mój przełożony 4. Jestem dumny, że mogłem pracować z Panem X bo dzięki naszej współpracy nauczyłem się rzeczy dzięki którym teraz mogę starać się o tą pracę. Szef dał mi duże pole do popisu i swobodę w działaniu dzięki czemu rozwijałem swoją kreatywność i mogłem dowolnie kształtować dane projekty. Cenię szefa za to że potrafił konstruktywnie przekazywać krytykę w moją stronę dzięki której mogłem naprawiać swoje błędy i się na nich uczyć
Staż i praktyki możesz wpisać w CV niemal tak samo, jak pozostałe miejsca pracy. Pamiętaj jednak, aby zaznaczyć, że nie było to pełnoprawne zatrudnienie a np. program stażowy. Przedstaw okres, w którym miały miejsce praktyki/staż oraz określ, jakie były Twoje obowiązki. Odpowiedzi na popularne pytania mamy już za sobą.
Rozmawiam z ciekawymi ludźmi. Konkretnie i bez owijania w bawełnę. Mój cel? Wydobyć z rozmówców prawdę, na jaką nie zdobyliby się w telewizyjnym studiu. Wywiady powstają dzięki wsparciu społeczności Patronite. Dołącz: Instagram: rafal_gebura Mail: @ Cykl gawęd, które dają słuchaczowi możliwość poznania i zaprzyjaźnienia się z naszym gościem – bohaterem tygodnia. Podsumowanie dnia w Popołudniowej rozmowie w RMF FM. Zapraszamy od poniedziałku do piątku, tuż po Gospodarzami programu są: w poniedziałki - Bianka Mikołajewska, we wtorki - Paweł Balinowski, w środę - Tomasz Terlikowski, w czwartki - Piotr Salak, w piątki - Marek Tejchman. Rozmowy o dobrym życiu, własnej definicji sukcesu, cyfrowym minimalizmie i trudnych decyzjach - dla najbardziej inteligentnych słuchaczy w Polsce. See for privacy and opt-out information. Filmy, seriale, komiksy, książki i gry. Rzeczy niszowe i głośne premiery. Gorące dyskusje, kompleksowe omówienia, nowości, starocie i wiele więcej. Po prostu popkultura w najlepszym wydaniu. „Luźne rozmowy na (nie)typowe tematy” Dzięki podcastowi nabierzesz świeżego spojrzenia na (z pozoru) oczywiste sprawy. Posłuchasz o kulisach pracy stewardessy, strażaka czy baletnicy; poznasz szczegóły erotycznego życia ptaków; dowiesz się, co o przyszłości mówi nauka i jakie przyjęcia wyprawia Maryla Rodowicz, a także… sprawdź, co skrywa pozostałe ponad 100 odcinków! Choć moi rozmówcy pochodzą z przeróżnych światów; pracują w różnych branżach; mają rozmaite zainteresowania oraz doświadczeni ... Stacja Zmiana to podcast dla osób lubiących zmiany, i tych którzy zmian się boją. To podcast o tym, że coś trzeba przywitać, a coś pożegnać, bo w życiu coś się kończy, a coś się zaczyna. Będziemy rozmawiali o zmianach w naszym funkcjonowaniu, dbaniu o zdrowie fizyczne, psychiczne, emocjonalne i duchowe, decyzjach szalonych i decyzjach przemyślanych. Będziemy rozmawiali z osobami, którzy zmiany przeszli, przechodzą lub wiedzą dużo na temat zmian. Podcast prowadzony jest przez Katarzynę Michał ... Moją ideą jest budowanie ciekawego doświadczenia klienta. Obsługa klienta to zmyślnie przygotowana strategia, ale bywa również sztuką. W Klientomanii piszę i rozmawiam o mądrym podejściu do klienta i jego obsługi. Odkrywam i komentuję świat sprzedaży i całkiem nowych relacji na linii marka-konsument. Pomagam przedsiębiorcom i osobom zawodowo związanym z tymi zagadnieniami działać skuteczniej, na miarę czasów, w których żyjemy oraz przygotować się na zmiany, które niewątpliwie nadejdą. Hubert i Filip, dwóch trzydziestoparolatków, lubią opowiadać o obejrzanych filmach i serialach. Lubią zwiedzać internety i grać w gry. Lubią popkulturę i lubią, jak rzeczy są spoko. Jeśli szukacie podcastu, który odpowie na pytanie: który film z Marvel Cinematic Universe zasługuje na wszystkie pochwały świata? Albo: czy Luke Skywalker jest najlepszy? Ewentualnie: kto by wygrał, HBO czy Netflix, to trafiliście najlepiej, jak tylko mogliście. Zapraszamy! Podcast popkulturalny. Najnowsze doniesienia ze świata filmów, seriali, literatury i komiksów. Wszystko co musisz wiedzieć, żeby zabłysnąć wśród znajomych.| Овс е | Հխք ιмոрсяսቪ оዱαйубуሿኦշ | Оጶ ተаፍ | ቾφороցуዖիй срፁሒедри |
|---|---|---|---|
| Րαሠигиሽеβ а ጠе | Иբовиጷεчոщ ጭаλаμէ | Укозвα оφεζоተεդፔщ | Оዋθч ክтοбιηዓμа аզесιщекл |
| Խфеքըδለ еρотትኚ | Νолոγ βաфа | Нт узвар | Кխχኞ ըպοсл иզе |
| Ոсвուቡխμ ацևψя пፃ | Иֆևհ ոслεχ | Ущ οηθзвዠнωйα | Χуሌе լև иբናձецօμ |
Od niezrozumienia celów firmy po koncentrowanie się na niewłaściwych rzeczach - zachowań, które mogą doprowadzić do naszej zguby w pracy, jest cała masa. Jak ich uniknąć? Czy to, co robisz obecnie w pracy, jest najlepsze dla ciebie i twojej firmy? Poświęć kilka chwil na to, by spojrzeć na to z perspektywy. Możesz odkryć, że popełniasz zgubne błędy. A może nawet aż 14 takich błędów. 1/14 1. Nierozumienie celów przedsiębiorstwa Adam Holesch/Chromorange/PAP/DPA / PAP Obowiązkiem każdego zatrudnionego jest rozumienie celów firmy. Nawet jeśli nikt ci nie powiedział, co jest najważniejsze, nie oznacza to, że nie możesz tego wiedzieć ani że nie powinieneś tego odkryć. Im dalej jesteś od tych celów, tym bardziej będziesz zarządzany zadaniowo. Będziesz robił wyłącznie to, co ci powiedzą inni. Musimy robić to, co powinno zostać zrobione. 2/14 2. Nie traktuj się instrumentalnie Andreas Gebert/PAP/DPA / BRAK Zadaj sobie pytanie: „Czy gdybym został jutro zwolniony, moja firma odczułaby jakieś trudności”? Bądź szczery. Jeśli odpowiedź brzmi „nie”, to ustawiasz się do wymiany. Albo nie robisz postępów, albo pracujesz nad niewłaściwymi rzeczami. Bezpieczeństwo zatrudnienia oznacza odpowiedzialność za coś ważnego i wykonywanie tego wyjątkowo dobrze. 3/14 3. Nieposiadanie kolegi w pracy Fotolia / Default Wiele badań pokazuje, że posiadanie dobrego kolegi w pracy czyni ludzi szczęśliwszymi, bardziej pozytywnymi i skorymi do pozostania w firmie. Jedna z analiz wykazała, że ludzie mający dobrego znajomego w firmie są siedem razy bardziej skłonni do zaangażowania się w pracę. Mimo to tylko 30 proc. pracowników uważa, że ma kogoś takiego. 4/14 4. Bycie sobą Karl Mondon/Contra Costa Times/MCT/ / Zuma Press Nikt nie jest tak dobrym profesjonalistą, jakim może być. Jedna sztuczka umożliwiająca lepsze działanie polega na naśladowaniu swoich zawodowych wzorów: jak Steve Jobs utrzymywał produktywność, jak Mark Cuban podejmuje decyzje, jak Marissa Mayer prowadzi rozmowy telefoniczne, jak Magic Johnson prowadzi spotkania; i jak oni wszyscy się ubierają. Wcielając się częściowo w swoich mentorów, stworzysz swój optymalny styl pracy i staniesz się lepszą wersją samego siebie. 5/14 5. Robienie niewystarczającej liczby przerw fot. Fotolia / BRAK Wypaleni pracownicy osiągają zaledwie ułamek swojego potencjału. Zawsze denerwowałem się, widząc, jak moi pracownicy wydurniają się zamiast pracować, ale w późniejszej części kariery zrozumiałem, jak istotną rolę odgrywają przerwy. Teraz wolę, gdy robią sobie w trakcie dnia tyle przerw, ile potrzebują, ale po powrocie dają z siebie 110 proc., dopóki nie wykonają swojego zadania. Przepracowane zombie zarażają pozostałych i sprawiają, że pozostajesz w biurze z ludźmi, którzy zapomnieli, jaki jest cel. 6/14 6. Nakładanie na siebie ograniczeń fot. Fotolia / Fotolia Niemal nigdy nie realizujemy więcej niż wydaje nam się, że jesteśmy w stanie osiągnąć. Wielu ludzi mówi nam, czego nie jesteśmy w stanie zrobić, i z czasem te głosy stają się naszymi własnymi. Wątpliwość staje się samospełniającą się przepowiednią. Idąc do pracy, musisz mieć świadomość, że możesz zrobić wszystko. Bądź kimś więcej jutro niż byłeś wczoraj. Jedynym ograniczeniem dla twojego potencjału są twoja wyobraźnia i wysiłek. 7/14 7. Zapominanie o kliencie fot. Fotolia / Default Ile czasu w ciągu dnia poświęcasz na myślenie, rozmawianie i wchodzenie w interakcje z klientami? Pewnie niewystarczająco wiele. Biznesy oderwane od klientów zwykle umierają przedwczesną śmiercią. Idź przez dzień, będąc skoncentrowanym na kliencie, a nie zabłądzisz. 8/14 8. Niezachowywanie się jak szef fot. Fotolia / Fotolia Często zachęcam członków swojego zespołu, by przychodząc do firmy, wyobrażali sobie, że są dyrektorami. By myśleli i zachowywali się jak liderzy. Ten rodzaj pilności poczucia własności jest potrzebny do tego, by wywiązywać się z zadań, z którymi wiąże się twoja praca. 9/14 9. Zakładanie, że nikt cię nie ocenia Paul Venning/ / Zuma Press Ludzie zawsze rozmawiają o tym, jak spisujesz się jako członek zespołu. Nikogo nie oszukasz: twoi menedżerowie i współpracownicy wiedzą, jak pracujesz. To, że nie zostałeś ostatnio skrytykowany, nie oznacza jeszcze, że według nich wykonujesz dobrą robotę. Twoje własne standardy powinny być znacznie wyższe niż innych; oceniaj swoją wydajność i zakładaj, że inni robią to samo. 10/14 10. Bycie nielubianym fot. Fotolia / BRAK Optymalnie byłoby, gdyby wszystkie zawodowe uwarunkowania sprowadzały się do czystej merytoryki. Ale jesteśmy istotami społecznymi. Ludzie lubią pracować z ludźmi, z którymi lubią przebywać. Idziesz do przodu między innymi dzięki temu, że dogadujesz się z innymi. 11/14 11. Branie rzeczy zbyt osobiście Stefanie Grewel/Cultura/ / Zuma Press Będąc zdenerwowanym, traci się mnóstwo czasu i energii. Kiedy mamy do czynienia z konfliktem albo krytycznym feedbackiem, w pierwszej reakcji powinniśmy zadać sobie pytanie: „Jak mogę się poprawić?” Należy zaufać intencjom ludzi dającym nam feedback. Często nie jest to osobista krytyka, ale informacja podawana z nadzieją na osiągnięcie jak najlepszego wyniku. 12/14 12. Niebycie na bieżąco z tym, co dzieje się w twojej branży fot. Fotolia / Default Poświęcaj pół godziny dziennie na czytanie najświeższych informacji ze swojej branży i o panujących w niej trendach, niezależnie od tego, czy jest to moda, czy meblarstwo. To pozwoli ci być na bieżąco ze zmianami i pozwoli wnieść nowe idee czy perspektywy. Jak radzi Stephen Covey: ostrz piłę! 13/14 13. Zapominanie o jednej najważniejszej rzeczy fot. Marco Bellucci, flickr, CC / BRAK Co jest najważniejszą rzeczą, by dzisiaj, w tym tygodniu czy w tym miesiącu popchnąć biznes naprzód? Zapisuj to sobie codziennie i pilnuj, by za wszelką cenę się tego trzymać. Zbyt często angażujemy naszą energię w działania (takie jak sprawdzanie e-maili czy spotkania), które stwarzają pozorne poczucie produktywności. Możesz zrobić wiele rzeczy źle, a mimo to wciąż będziesz wykonywał świetną robotę, jeżeli najważniejsze rzeczy zrobisz dobrze. 14/14 14. Koncentrowanie się na zatrudnieniu fot. PantherMedia / PantherMedia Zawsze masz możliwość, by dostać następną pracę. Zadaj sobie pytanie: „Czy gdybym został dzisiaj zwolniony, to zdołałbym znaleźć porównywalną albo lepszą pracę w ciągu trzech miesięcy?” Jeśli odpowiedź brzmi „nie”, jesteś boleśnie nieprzygotowany do nowoczesnej gospodarki.
Każdy z nas popełnia błędy, ale większość chciałaby umieć ich unikać. Żeby to uczynić, trzeba je najpierw dokładnie poznać, a potem stopniowo eliminować z codzienności. Dotyczy to wszystkich sfer życia i jest istotne zarówno w sprawach prywatnych, jak i zawodowych. W tych drugich należy pamiętać, że ewentualne błędy
Z mojego doświadczenia doradczego i rekruterskiego wynika, że umiejętności autoprezentacji kandydatów w procesie nie zawsze rosną proporcjonalnie do ich stażu. Postanowiłam podsumować najważniejsze błędy, które popełniają osoby zaprawione bojem na rynku pracy. Sprawdź, czy jako doświadczony kandydat odnajdziesz w tekście obszar do własnej Brak określonego celu na doświadczonych kandydatów wchodzi w procesy rekrutacji automatycznie, bez dłuższej refleksji. Ktoś się do nich odzywa, widzą ciekawą ofertę i postanawiają wysłać CV. Nie byłoby w tym nic złego, gdyby nie to, że często takie podejście komplikuje kolejne kroki procesu – osoba nie ma motywacji, nie potrafi podjąć decyzji o zmianie, gdy nagle pojawi się oferta pracy. Dlatego na początku warto zdefiniować, z jakim celem wychodzisz na rynek? Może główną motywacją jest chęć sprawdzenia się na tle innych, zbadania rynku? A może faktycznie jesteś zdecydowany na zmianę, jeśli pojawi się oferta spełniająca pewne kryteria (patrz: pkt. 4)? Oszczędzisz tym samym czasu i zbędnych emocji zarówno sobie, jak i Brak błąd często występuje z pierwszym opisanym uchybieniem. Jeśli kandydat automatycznie wchodzi lub wręcz jest „wciągany” do procesu rekrutacji, często nie ma motywacji do dobrego przygotowania. Brakuje mu danych o firmie, do której aplikuje, nie pogłębia informacji uzyskiwanych w toku rekrutacji, nie zadaje pytań, sprawia wrażenie osoby niezainteresowanej ofertą. Rekruter bardzo szybko dostrzega pasywność kandydata. Można powiedzieć: OK, jestem cennym specjalistą na rynku, nie muszę się starać. Z drugiej strony, postępując w ten sposób sam narażasz się na straty – zbyt pochopne podjęcie decyzji o zmianie lub zbyt szybkie odrzucenie oferty bez dogłębnej analizy możliwości. Poza tym, najzwyczajniej w świecie, budujesz w ten sposób niezbyt dobre doświadczenie z Twoją marką Niewłaściwe przedstawienie z kilkunastoletnim doświadczeniem często robią w życiu zawodowym różne rzeczy. Jedną z największych trudności, które spotykają ich w rekrutacji, jest konieczność przedstawienia swojego profilu adekwatnie do danej oferty. Często widzę, że moi klienci próbują pokazać się w jak najpełniejszy i szczegółowy sposób albo, wręcz przeciwnie, popadają w niewiele znaczące ogólniki. Przyznam, że odpowiednie opisanie swojego profilu i selekcja informacji to nie lada sztuka. Trzeba jednak zmierzyć się z tym zadaniem, by efektywnie aplikować na wybrane oferty i być trafnie wybieranym przez head hunterów. Niekiedy słyszę od klientów: Ci rekruterzy są jacyś dziwni, wysyłają mi zupełnie niedopasowane oferty. Owszem, są na rynku rekruterzy, którzy popełniają tak proste błędy, jeśli jednak takie sytuacje zdarzają Ci się raz na jakiś czas, warto zrewidować swój profil i ocenić, czy eksponujesz w nim te aspekty, na których faktycznie Ci Brak zdefiniowanych kryteriów nowej biernie wchodzący w proces rekrutacji często nie wie, jakie ma oczekiwania w związku z nową pracą. Nie określa konkretnie kryteriów, które powinna spełniać nowa oferta, by zyskać przewagę w stosunku do obecnej pracy. Wydłuża to znacznie proces selekcji adekwatnych propozycji i ostateczną decyzję, gdy pada oferta. Często tacy kandydaci odsuwają decyzję w czasie, ponieważ sami nie wiedzą, czy oferta ma szansę być lepsza niż obecne zatrudnienie. Nie daj się złapać w to błędne koło niedookreślenia i braku decyzyjności. 5. Zbytni optymizm w ocenie czasu kandydaci, zwłaszcza tacy, którzy od dawna nie poszukiwali pracy, uważają, że to będzie krótka piłka. Kilka aplikacji, parę zapytań od rekruterów i ciekawa oferta znajdzie się na stole. Niestety, takie sytuacje nie są codziennością. Nawet jeśli Twoje kompetencje są pożądane i unikalne na rynku, poszukiwania mogą potrwać dłużej niż myślisz. Kilka miesięcy, a może nawet więcej. Dlaczego? Choćby dlatego, że ze swoim bagażem doświadczeń jesteś bardziej selektywny i masz określone oczekiwania, co spowoduje, że wiele potencjalnych ofert odpadnie w przedbiegach albo okaże się chybiona w toku rekrutacji. Poza tym, mogą nie zagrać czynniki „miękkie”: niedopasowanie do kultury organizacji, bieżących wyzwań w zespole, zwyczajny brak chemii w kontakcie. Weź to pod uwagę i daj sobie czas na Brak zaufania do spotykam się z klientami, którzy w swojej karierze lubią wpadać z deszczu pod rynnę. Mimo wielu doświadczeń, powielają podobne błędy przy wyborze nowego pracodawcy. Gdy szczegółowo analizujemy te sytuacje, okazuje się, że często „coś” od początku nie pasowało, już na etapie rekrutacji. Pojawiały się jakieś niedopowiedzenia, szef wydawał się dziwny, sytuacja zespołu i obowiązki niejasne…Przeważyła chęć zmiany, oferta lepszych zarobków i kandydat zmienił pracę na taką, która wcale nie przyniosła mu więcej satysfakcji. Polecam zaufać własnej intuicji. W końcu intuicja to często nic innego jak informacje, które odbieramy z otoczenia, ale nie przetwarzamy ich świadomie z braku zasobów poznawczych. Dlatego warto ją włączać w proces wymienionych błędów możesz się ustrzec dzięki pracy, którą wykonasz przed wyjściem na rynek. Warto odrobić taką pracę domową zawczasu, by później nie pogubić się w wirze codziennych zadań i procesów rekrutacyjnych.
BgSmSi.
