🥳 Odpowiedź Na Akt Oskarżenia Wzór

Art. 57. Wniosek o ukaranie. Dz.U.2022.0.1124 t.j. - Ustawa z dnia 24 sierpnia 2001 r. - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia. § 1. Podstawę do wszczęcia postępowania stanowi wniosek o ukaranie złożony przez organ uprawniony do występowania w charakterze oskarżyciela publicznego w danej sprawie, a w wypadkach określonych w art Akt oskarżenia jest wnioskiem uprawnionego oskarżyciela o stwierdzenie winy oskarżonego. Kieruje się go do sądu, a w jego treści wskazuje się na osobę i przestępstwo jakiego się dopuściła. Celem aktu oskarżenia jest wyciągnięcie odpowiednich konsekwencji prawnokarnych. 1. Akt oskarżenia - czym jest? 2. Rodzaje aktów oskarżenia 3. Publiczny akt oskarżenia 4. Kim jest oskarżyciel publiczny? 5. Oskarżyciel publiczny - inny (niż prokurator) organ państwowy 6. Uprawnienia innych niż prokurator oskarżycieli publicznych 7. Ustawy szczególne a oskarżyciel publiczny 8. Prywatny akt oskarżenia 9. Kim jest oskarżyciel prywatny? 10. Zasada skargowości 11. Zasada jedności czynu 12. Udział prokuratora w sprawach z oskarżenia prywatnego 13. Odstąpienie prokuratora od prywatnego oskarżenia 14. Co w przypadku śmierci oskarżyciela prywatnego? 15. Prywatny a publiczny akt oskarżenia 16. Wymagania formalne aktu oskarżenia 17. Prywatny akt oskarżenia również musi spełniać pewne normy 18. Termin wniesienia prywatnego aktu oskarżenia 19. Koszty prywatnego aktu oskarżenia 20. Akt oskarżenia - dodatkowe załączniki 21. Czy warto pisać odpowiedź na akt oskarżenia? "Działając w imieniu własnym niniejszym wnoszę prywatny akt oskarżenia przeciwko (…), którego oskarżam o to, że w dniu (…) roku dopuścił się zniesławienia mojej osoby w ten sposób, że za pomocą środków masowego komunikowania pomówił mnie o to, że (…), tj. o czyn z art. 212 § 2 Kodeksu karnego" - fragment prywatnego aktu oskarżeniaAkt oskarżenia - czym jest?Akt oskarżenia jest najważniejszym rodzajem skargi w procesie karnym. Rozróżnia się:a) zwykły akt oskarżenia;b) szczególny akt on wszczęcie i prowadzenie postępowania, które odbywa się przed sądem. Tam też rozstrzyga się o zasadniczym przedmiocie procesu - odpowiedzialności karnej osoby oskarżonej (oskarżonego). Do najbardziej powszechnych funkcji aktu oskarżenia należą funkcje:a) bilansująca - zamyka postępowanie przygotowawcze i podsumowuje jego wyniki;b) inicjująca - rozpoczyna postępowanie sądowe;c) obligująca i programowa - zawiera program postępowania sądowego i jest wiążący dla sądu,d) informacyjna - informuje osoby biorące udział w procesie (uczestników procesu), jak również społeczeństwo o przedmiocie konkretnego sądu aktem oskarżenia idzie dwukierunkowo, mianowicie w kierunku:a) pozytywnym - wpłynięcie dokumentu zobowiązuje sąd do rozpoznania sprawy w pełnym zakresie,b) negatywnym - uniemożliwia sądowi orzekanie o tym, czego nie uwzględniono w akcie aktów oskarżeniaWyróżniamy zwykły akt oskarżenia i szczególny akt oskarżenia. Pierwszy z nich dotyczy spraw podlegających rozpoznaniu w tzw. trybie zwyczajnym. Jego wymagania określono w ustawie Kodeks postępowania karnego (dalej jako: kpk). Ten sam dokument stosuje się również w sprawach, w których osoba pokrzywdzona (pokrzywdzony) działa jako subsydiarny oskarżyciel posiłkowy lub też samodzielnie wnosi akt razie powtórnego wydania postanowienia o odmowie wszczęcia lub o umorzeniu postępowania w wypadku, pokrzywdzony może w terminie miesiąca od doręczenia mu zawiadomienia o postanowieniu wnieść akt oskarżenia do sądu (art. 55 kpk).Szczególny akt oskarżenia występuje pod trzema postaciami, mianowicie:a) uproszczonego aktu oskarżenia - dokument sporządzany przez Policję lub inny organ, odpowiedni do rozpoznania danej sprawy (art. 325d kpk);b) aktu oskarżenia złożonego przez oskarżyciela prywatnego w sprawach o ograniczonych wymaganiach formalnych (art. 487 kpk), taki dokument może ograniczyć się do oznaczenia osoby oskarżonego, zarzucanego mu czynu oraz wskazania dowodów, na których opiera się oskarżenie;c) wniosku o rozpoznanie sprawy w postępowaniu przyśpieszonym, czyli takim w których prowadzi się dochodzenie, jeżeli sprawca został ujęty na gorącym uczynku popełnienia przestępstwa lub bezpośrednio potem, zatrzymany oraz w ciągu 48 godzin doprowadzony przez Policję i przekazany do dyspozycji sądu wraz z wnioskiem o rozpoznanie sprawy w postępowaniu przyspieszonym (art. 517b kpk).Akty oskarżenia dzielą się także na:a) publiczne - sporządzane przez oskarżyciela publicznego (z urzędu);b) subsydiarne - w sytuacji, kiedy po raz drugi prokurator odmówi wszczęcia postępowania lub umorzy już wszczęte, pokrzywdzonemu przysługuje prawo do wstąpienia w rolę subsydiarnego oskarżyciela posiłkowego. Innymi słowy, pokrzywdzony uzyska możliwość wniesienia subsydiarnego akt oskarżenia do sądu (art. 55 kpk);c) prywatne - pokrzywdzony może wnieść i popierać oskarżenie w sprawach o przestępstwa, które są ścigane z oskarżenia prywatnego (art. 59 kpk).Publiczny akt oskarżeniaProkurator ma 14 dni na sporządzenia aktu oskarżenia lub zatwierdzenia aktu oskarżenia sporządzonego przez przypadku, gdy podejrzany jest tymczasowo aresztowany powyższy termin wynosi jedynie 7 dni (art. 331 § 3 kpk).Czas liczy się od dnia, w którym zamknięto śledztwo lub od dnia otrzymania aktu oskarżenia sporządzonego przez funkcjonariuszy. Zamiast tego, prokurator może także wydać postanowienie o umorzeniu, zawieszeniu lub uzupełnieniu śledztwa/dochodzenia. (art. 331 § 1 kpk).Organ, o którym wspomniano wyżej (art. 325d kpk), ma prawo wnieść akt oskarżenia bezpośrednio do sądu, jeżeli prokurator nie wyraża jest oskarżyciel publiczny?Oskarżycielem publicznym jest organ państwowy, który we własnym imieniu wnosi i (lub) popiera oskarżenie w sprawach o przestępstwa. Chodzi jedynie o te przestępstwa, które ustawa nakazuje lub zezwala ścigać skargą publiczną. Dotyczy to przede wszystkim przestępstw ściganych z urzędu, ale także na wniosek, a niekiedy również z oskarżenia prywatnego. Oskarżyciel publiczny jest stroną postępowania, w którym jednak nie reprezentuje swojego prywatnego interesu jak pozostałe strony. Reprezentuje on bowiem interes publiczny. Jego zadaniem jest natomiast dążenie do uzyskania sprawiedliwego, tj. zgodnego z obowiązującym prawem, rozstrzygnięcia w konkretnej z art. 45 § 1 kpk oskarżycielem publicznym przed wszystkimi sądami jest prokurator. Obejmuje on swoim działaniem:a) sporządzanie i wnoszenie do sądu oskarżenia bądź przyłączanie się do oskarżenia wniesionego przez innego oskarżyciela;b) popieranie oskarżenia przed sądem pierwszej instancji oraz wnoszenie środków zaskarżenia;c) popieranie oskarżenia w postępowaniu prokurator jest oskarżycielem publicznym przed wszystkimi sądami, to nie może budzić wątpliwości, że jest nim także przed Sądem Najwyższym. Jego status przed tym ostatnim organem jest niezależny od tego, czy uczestniczył w postępowaniu przed sądem pierwszej, czy drugiej instancji. Jako generalny oskarżyciel publiczny przed wszystkimi sądami jest uprawniony do podejmowania wszelkich czynności procesowych, jakie przysługują publiczny - inny (niż prokurator) organ państwowyPodstawowym oskarżycielem publicznym przed wszystkimi sądami jest prokurator. Inny organ państwowy może pełnić funkcję oskarżyciela publicznym tylko wtedy, gdy będzie to wynikało z przepisów szczególnych, które jednocześnie określą zakres jego działania. Warto w tym miejscu wspomnieć o rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z 22 września 2015 r. w sprawie organów uprawnionych obok Policji do prowadzenia dochodzeń oraz organów uprawnionych do wnoszenia i popierania oskarżenia przed sądem pierwszej instancji w sprawach, w których prowadzono dochodzenie, jak również zakresu spraw zleconych tym organom. Z § 1 rozporządzenia wynika, iż dochodzenie, obok Policji, mogą również prowadzić:a) organy Inspekcji Handlowej - w sprawach o ujawnione przez nie w czasie przeprowadzania kontroli przestępstwa określone w art. 43 ust. 1 i 2 (tj. sprzedaż lub podawanie napojów alkoholowych wbrew przepisom) oraz art. 45(3) ust. 1 (tj. nielegalny obrót hurtowy napojami alkoholowymi) ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi oraz art. 38 ustawy o Inspekcji Handlowej (tj. niewykonanie decyzji organu Inspekcji; usuwanie zabezpieczonych dowodów lub produktów),b) organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej - w sprawach o przestępstwa określone w art. 37b ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (tj. produkcja, wprowadzanie do obrotu, niewycofanie z rynku substancji chemicznej, jej mieszaniny lub wyrobu wbrew wydanej decyzji), w przepisach karnych z ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia (art. 96-99), oraz w przepisach karnych ustawy o substancjach chemicznych i ich mieszaninach (art. 31-34, 36-40, 50 i 51);c) Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej - w sprawach o przestępstwa określone w art. 208 ust. 2 ustawy Prawo telekomunikacyjne (tj. uporczywe używanie urządzenia radiowego bez wymaganego pozwolenia).Wspomniane organy uprawnione do prowadzenia dochodzeń mogą również w tym zakresie wnosić i popierać oskarżenie przed sądem pierwszej instancji. Zgodnie natomiast z § 2 rozporządzenia, uprawnienia do wnoszenia i popierania oskarżenia przed sądem pierwszej instancji przysługują niekiedy także organom Straży Granicznej oraz naczelnikowi urzędu celno-skarbowego lub naczelnikowi urzędu innych niż prokurator oskarżycieli publicznychPodmioty pełniące funkcję oskarżycieli publicznych, o których mowa w przywołanym rozporządzeniu, mogą jedynie:wnosić i popierać oskarżenie przed sądem pierwszej to, że oskarżyciel taki jest pozbawiony możliwości zaskarżenia orzeczenia wydanego przez sąd. Byłoby to bowiem podejmowanie działań wybiegających poza upoważnienie wynikające z przepisów przedmiotowego doktrynie dopuszcza się jedynie możliwość złożenia przez takiego oskarżyciela wniosku o sporządzenie pisemnych motywów wyroku. Kwestia ta jednak jest uchwale z 21 stycznia 1971 r. (sygn. VI KZP 68/70) Sąd Najwyższy wyraził pogląd, że:organ Państwowej Inspekcji Handlowej może w postępowaniu sądowym wykonywać jedynie te czynności oskarżyciela publicznego, które polegają na wnoszeniu i popieraniu oskarżenia. Wobec tego organ ten nie jest uprawniony ani do wnoszenia rewizji (obecnie apelacji) i występowania przed sądem drugiej instancji, ani do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku na piśmie. Pogląd ten spotkał się jednak z krytyką w doktrynie. Jeżeli akt oskarżenia do sądu wniesie i będzie go popierał podmiot uprawniony do tego na podstawie przepisów przywołanego rozporządzenia, prawo do wniesienia apelacji od wydanego w takiej sytuacji wyroku będzie przysługiwać tylko szczególne a oskarżyciel publicznyW polskim systemie prawnym obowiązują ponadto ustawy szczególne. Dopuszczają one możliwość udziału w postępowaniu w charakterze oskarżyciela publicznego przez inne podmioty niż prokurator. Wymienia się wśród nich:a) Państwową Straż Łowiecką - z art. 39 ust. 2 pkt 7 ustawy Prawo łowieckie wynika, że strażnicy Państwowej Staży Łowieckiej mają prawo do prowadzenia dochodzeń oraz wnoszenia i popierania aktu oskarżenia, jeżeli przedmiotem przestępstwa jest zwierzyna, w trybie i na zasadach określonych w Kodeksie postępowania karnego;b) Państwową Agencję Rozwiązywania Problemów Alkoholowych - z art. 3 ust. 3 pkt 9 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, wynika, że owa Agencja ma możliwość występowania przed sądem w charakterze oskarżyciela publicznego;c) Straż Leśną - art. 47 ust. 2 pkt 7 ustawy o lasach wynika że strażnicy leśni są uprawnieni do prowadzenia dochodzeń oraz wnoszenia i popierania aktów oskarżenia, jeżeli przedmiotem przestępstwa jest drewno pochodzące z lasów stanowiących własność Skarbu Państwa, w trybie i na zasadach określonych w Kodeksie postępowania karnego).Podmioty nie tylko mają prawo do wnoszenia i popierania przed sądem aktu oskarżenia w zakresie umocowania wynikającego z przepisów ustawy. Mogą także w tych sprawach wnosić środki odwoławcze, i to niezależnie od trybu postępowania. Prywatny akt oskarżeniaDopuszczenie możliwości ścigania przestępstw z oskarżenia prywatnego znajduje swoje potwierdzenie w instytucji prywatnego aktu oskarżenia. Ustawodawca, czyniąc zadość społecznym potrzebom napiętnowania zniewagi czy zniesławienia, w odpowiedzi na praktyczne aspekty wyżej wspomnianego pisma, decyduje się na obniżenie jego standardów 487 kpk wskazuje 3 zasadnicze elementy prywatnego aktu oskarżenia:a) oznaczenie osoby oskarżonego,b) określenie zarzucanego mu czynu,c) wskazanie dowodów popierających jest oskarżyciel prywatny?Co do zasady, w polskim procesie karnym, to prokurator jest organem, który wnosi i popiera oskarżenie o przestępstwa ścigane z urzędu. Tym samym reprezentuje on interes publiczny. Przepisy kpk umożliwiają jednak skierowanie do sądu własnego aktu oskarżenia również przez pokrzywdzonego (czyli tzw. oskarżyciela prywatnego).Oskarżycielem prywatnym może być wyłącznie pokrzywdzony, który ma możliwość wnoszenia i popierania oskarżenia o przestępstwa ścigane z oskarżenia prywatnego (art. 59 § 1 kpk).Definicja pokrzywdzonego została zawarta w art. 49 § 1 kpk. Zgodnie z tym przepisem pokrzywdzonym jest osoba fizyczna lub prawna, której dobro prawne zostało bezpośrednio naruszone lub zagrożone przez przestępstw ściganych z oskarżenia prywatnego, wynikających z ustawy Kodeks karny (dalej jako: kk), należy:a) średnie lub lekkie uszkodzenie ciała (art. 157 § 2-4 kk);b) zniesławienie (art. 212 kk);c) zniewaga (art. 216 kk);d) naruszenie nietykalności cielesnej (art. 217 kk).Zasada skargowościMówiąc o oskarżeniu prywatnym, należy wspomnieć o zasadzie skargowości (art. 14 § 1 kpk). W myśl tej zasady wszczęcie postępowania sądowego następuje na żądanie uprawnionego oskarżyciela (podmiotu).Wniesienie oskarżenia polega na skierowaniu do właściwego sądu prywatnego aktu oskarżenia albo na złożeniu ustnej lub pisemnej skargi do Policji (art. 488 kpk), natomiast popieranie takiego oskarżenia polega na prawie do występowania przed sądem w charakterze czynnej strony postępowania prywatnoskargowego na każdym jego sprawach z oskarżenia prywatnego owym oskarżycielem jest pokrzywdzony, który z chwilą wniesienia do sądu aktu oskarżenia staje się stroną postępowania (oskarżycielem prywatnym).Po wpłynięciu oskarżenia sąd nie wydaje żadnej decyzji o charakterze procesowym (np. postanowienia o przyjęciu oskarżenia), to należy uznać, że w takiej sytuacji aktem stanowiącym początek postępowania jest właśnie oskarżenie. Nie ma tu znaczenia, czy zostało złożone bezpośrednio w sądzie, czy też za pośrednictwem policji. Niezbędnym warunkiem jest jednak uiszczenie przez oskarżyciela prywatnego w określonym terminie kosztów postępowania jedności czynuZgodnie z art. 59 § 2 kpk, inny pokrzywdzony tym samym czynem może przyłączyć się do toczącego się postępowania aż do rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie więcej osób zostanie pokrzywdzonych jednym przestępstwem (np. gdy zniesławienie dotyczy grupy), to zasada jedności czynu sprawia, że każdy z pokrzywdzonych nie może oddzielnie wnieść aktu oskarżenia przeciwko oskarżonemu. Tak więc gdy mamy do czynienia z kilkoma osobami pokrzywdzonymi tym samym czynem, każdy z nich może przyłączyć się do toczącego się postępowania do momentu rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie głównej. Składając oświadczenie o przyłączeniu się do toczącego się postępowania, pokrzywdzony zobowiązany jest uiścić koszty postępowania prywatnoskargowego (art. 621 § 1 kpk). Innymi słowy, zasada jedności czynu wyłącza możliwość jednoczesnego prowadzenia kilku postępowań o ten sam czyn, jak również możliwość ponownego osądzenia tego samego czynu w kolejnym trybie z wyrokiem Sądu Okręgowego w Tarnowie z 8 maja 2008 r. (sygn. II Ka 157/08), jeżeli jedną wypowiedzią sprawcy zostały zniesławione (znieważone) dwie osoby lub ich większa liczba, to osądzenie czynu na skutek skargi jednego z pokrzywdzonych zamyka proces dla innych (art. 17 § 1 pkt 7 kpk), skoro na czas nie przyłączyli się oni do oskarżenia (art. 59 § 2 kpk).Udział prokuratora w sprawach z oskarżenia prywatnegoW sprawach o przestępstwa ścigane z oskarżenia prywatnego, jeżeli tylko wymaga tego interes społeczny, prokurator wszczyna postępowanie albo wstępuje do postępowania już wszczętego (art. 60 § 1 kpk). Zarówno wszczęcie postępowania, jak i wstąpienie do postępowania już wszczętego jest dla prokuratora obligatoryjne, jeżeli tylko wymaga tego interes z wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 24 stycznia 2002 r. (sygn. II AKa 350/01), w przypadku przestępstw prywatnoskargowych prokurator, kierując się legitymacją procesową wynikającą z treści art. 60 § 1 kpk, władny jest wszcząć postępowanie z urzędu w każdej sprawie, jeżeli wymaga tego interes społeczny, co jednakże stanowi suwerenną decyzję tego organu i nie podlega kontroli wstępuje do sprawy wówczas, gdy zachowanie sprawcy jednocześnie i bezpośrednio narusza dwa interesy. Mowa o interesie osobistym pokrzywdzonego i interesie całego społeczeństwa (np. w przypadku publicznego znieważenia pokrzywdzonego w sposób gorszący). Postępowanie toczy się wówczas z urzędu. Pokrzywdzony, który przedtem wniósł oskarżenie prywatne, korzysta natomiast z praw oskarżyciela posiłkowego (art. 60 § 2 kpk).Odstąpienie prokuratora od prywatnego oskarżeniaMoże się jednak zdarzyć, że prokurator, który wstąpił do postępowania, odstąpił potem od oskarżenia (np. uznając, że zgromadzony materiał nie wskazuje na fakt, iż popierania oskarżenia wymaga interes społeczny). Wówczas pokrzywdzony powraca w dalszym postępowaniu do praw oskarżyciela prywatnego (art. 60 § 3 kpk). Natomiast jeśli nie wniósł on oskarżenia, to w terminie 14 dni od odstąpienia prokuratora może złożyć akt oskarżenia lub oświadczenie, że podtrzymuje je jako prywatne. Natomiast jeśli mimo prawidłowego powiadomienia pokrzywdzony nie wyrazi w ten sposób swojej woli, sąd zobowiązany jest do umorzenia postępowania (art. 60 § 4 kpk).Co w przypadku śmierci oskarżyciela prywatnego?Artykuł 61 kpk reguluje kwestię skutków śmierci oskarżyciela prywatnego, która powoduje obligatoryjne zawieszenie toczącego się postępowania. Następuje to z mocy ustawy. Wówczas osoby najbliższe dla pokrzywdzonego mogą w terminie 3 miesięcy od dnia śmierci oskarżyciela prywatnego wstąpić w jego prawa. Jeżeli jednak w tym terminie osoba uprawniona nie wstąpi w prawa zmarłego, sąd umarza postępowanie. Prywatny a publiczny akt oskarżeniaOfiara przestępstwa prywatnego nie musi uzasadniać przedstawionych w piśmie tez. Warto ponadto wskazać, że sporządzenie prywatnego aktu oskarżenia nie jest obwarowane przymusem radcowsko-adwokackim. Ma to na celu deformalizację przedmiotowego pisma oraz umożliwienie jego sporządzenia osobom nieposiadającym wyspecjalizowanej wiedzy podobnym tonie orzekł SN w postanowieniu z dn. (V KK 297/14) wskazując, że dokument ten inicjujący postępowanie karne w trybie prywatnoskargowym, nie musi spełniać wszelkich wymogów, jakie kodeks postępowania karnego nakłada na akt oskarżenia wnoszony przez oskarżyciela publicznego. Przy czym SN czyni jedną znaczącą wymagań określone w art. 487 kpk nie ma na celu modyfikacji samego charakteru prywatnego aktu oskarżenia. Oznacza to, że zarówno jego forma, jak i sposób formułowania zarzutów musi nosić znamiona oskarżenia. Pokrzywdzony, wnosząc niniejszy dokument do sądu, powinien zatem w sposób wyraźny i racjonalny wskazać zarzucany danej osobie czyn oraz dowody popierające takiej sytuacji, jak zauważa SN - rola tego rodzaju dokumentu niczym nie różni się od prokuratorskiego aktu formalne aktu oskarżeniaOpisywany dokument powinien spełniać określone ustawowo wymagania formalne. Przede wszystkim chodzi o te ogólne, uregulowane w art. 119 kpk (cechy pisma procesowego). Ponadto akt oskarżenia powinien zawierać:a) imię i nazwisko oskarżonego;b) inne istotne dane, które dotyczą oskarżonego;c) informacje o zastosowaniu środka zapobiegawczego;d) informacje dotyczące zabezpieczenia majątkowego;e) dokładne określenie zarzucanego oskarżonemu czynu ze wskazaniem czasu, miejsca, sposobu i okoliczności jego popełnienia;f) dokładne określenie skutków zarzucanego oskarżonemu czynu, a zwłaszcza wysokości powstałej szkody;g) wskazanie, że czyn popełniono w warunkach wymienionych w art. 64 lub art. 65 kk albo art. 37 § 1 Kodeksu karnego skarbowego (nadzwyczajne obostrzenie kary);h) przytoczenie przepisów ustawy karnej, pod które zarzucany czyn podpada;i) wskazanie sądu właściwego do rozpoznania aktu oskarżenia należy dołączyć uzasadnienie, w którym wnioskodawca przytacza wszystkie znane mu fakty i dowody. W miarę potrzeby należy również wyjaśnić podstawę prawną oskarżenia i omówić wszelkie okoliczności, na które powołuje się oskarżony w swojej obronie (art. 332 § 2 kpk).W przypadku, gdy postępowanie przygotowawcze zakończono w formie dochodzenia, akt oskarżenia może nie zawierać akt oskarżenia również musi spełniać pewne normyZ całościowej perspektywy kodeksu postępowania karnego zasadne jest zauważyć ponadto, że zastosowanie do prywatnego aktu oskarżenia znajdzie art. 119 kpk określający podstawowe wymogi pisma procesowego. Uchybienie powyższym normom może skutkować na podstawie art. 337 § 1 kpk zwrotem prywatnego aktu oskarżenia i obowiązkiem uzupełnienia braków formalnych w terminie 7 dni. Taka regulacja nie budzi najmniejszych wątpliwości. Prywatny akt oskarżenia, który ze względu na swoją specyfikę został ograniczony do wskazania najbardziej znamiennych elementów przestępstwa prywatnego, nadal pozostaje formą oskarżenia kogoś o dany czyn. To może skutkować skazaniem sprawcy, a w rezultacie również jego społecznym potępieniem. Podsumowując, ustawodawca rozumie sytuację osób pokrzywdzonych zniewagą czy zniesławieniem. Wskazuje on jednocześnie na powagę przedmiotowego dokumentu jako aktu wszczynającego postępowanie przed sądem w celu ukarania wniesienia prywatnego aktu oskarżeniaWniesienie prywatnego aktu oskarżenia możliwe jest do czasu przedawnienia karalności przestępstwa prywatnoskargowego, która zgodnie z art. 101 § 2 kk ustaje z upływem roku od czasu, gdy pokrzywdzony dowiedział się o osobie sprawcy przestępstwa, nie później jednak niż z upływem 3 lat od czasu jego uchwale SN z dnia 15 kwietnia 1971 r. (sygn. akt VI KZP 79/70) wskazano, iż bieg terminu przerywa również wniesienie skargi do Policji. Ponadto, z treści art. 101 § 2 i art. 102 kk wynika, że karalność przestępstwa ściganego z oskarżenia prywatnego ustaje z upływem 5 lat od zakończenia wyżej wskazanego rocznego okresu, jeżeli do czasu zakończenia tego okresu wszczęto postępowanie (tak też SN w wyroku z dnia 6 lipca 2004 r. w sprawie o sygn. akt V KK 149/04).Koszty prywatnego aktu oskarżeniaObowiązkiem oskarżyciela prywatnego jest złożenie dowodu wpłacenia do kasy sądowej zryczałtowanej równowartości wydatków przy złożeniu aktu oskarżenia albo oświadczenia o przyłączeniu się do oskarżenia (art. 621 kpk). Uzupełnienie braku opłaty następuje w trybie art. 120 § 1 kpk i podlega skutkom wskazanym w § 2 tego na podstawie art. 623 kpk zwalnia w całości lub w części skarżącego od wyłożenia kosztów podlegających uiszczeniu przy wnoszeniu pisma procesowego, jeżeli wykazano, że ze względu na sytuację rodzinną, majątkową i wysokość dochodów wyłożenie ich dla niego byłoby zbyt oskarżenia - dodatkowe załącznikiW akcie oskarżenia powinno się także zawrzeć:a) listę osób, których wezwania się żąda (z podaniem adresów);b) listę osób pokrzywdzonych (z podaniem adresów);c) wykaz innych dowodów, których przeprowadzenia na rozprawie głównej się ma możliwość wnosić o zaniechanie wzywania świadków i w zamian odczytanie na rozprawie ich zeznań. Chodzi o te osoby, które przebywają za granicą lub te mające potwierdzić okoliczności, których sam oskarżony nie zaprzeczył. (art. 333 § 2 kpk). Nie dotyczy to osób wspomnianych w art. 182 Kodeksu postępowania karnego (osoby najbliższe).Ponadto prokurator może dołączyć do aktu oskarżenia wniosek o orzeczenie zwrotu korzyści majątkowej albo jej równowartości uprawnionemu podmiotowi. Może również wnosić o orzeczenie przepadku świadczenia lub jego równowartości na rzecz Skarbu Państwa. Obie możliwości wymagają pisemnego uzasadnienia. (art. 333 § 5 kpk).O przesłaniu aktu oskarżenia do sądu oskarżyciel publiczny (np. prokurator) zawiadamia oskarżonego i ujawnionego pokrzywdzonego. Takie same zawiadomienie otrzymują osoby i instytucje, które złożyły zawiadomienie o przestępstwie (art. 334 § 1 kpk).Czy warto pisać odpowiedź na akt oskarżenia?Zapraszam do przeczytania artykułu na ten temat - kliknij tutaj. Możliwość wniesienia przez oskarżonego wzajemnego aktu oskarżenia przewiduje art. 497 k.p.k. Zgodnie z tym artykułem, oskarżony może aż do momentu otwarcia przewodu sądowego na rozprawie głównej (tj. do chwili, kiedy rozpocznie się odczytywanie aktu oskarżenia) wnieść wzajemny akt oskarżenia, skierowany przeciwko pokrzywdzonemu
To nie obowiązek- a takowe prawo (można napisać ale i nie ma obowiązku). Nie zawsze jest dobrze zdradzać linie obrony- ogólnie podważy "fundamenty" aktu oskrżenia można jak najbardziej. Napisać ewentualnie własnymi słowami- nie ma tu specjalnych wymogów- wzory pism procesowych są na nszym portalu. Większy nacisk kładł bym tu na wnioski dowodowe- można złożyć wnisoek do prezesa sądu o zwrot sprawy do prokuratury gdy postępowanie przygotowawcze nie zostało rzetelnie przeprowadzone i ma braki czy też istotne wady czy też zawnioskować o warunkowe umorzenie 66. § 1. Sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy nie karanego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa.§ 2. Warunkowego umorzenia nie stosuje się do sprawcy przestępstwa zagrożonego karą przekraczającą 3 lata pozbawienia wolności.§ 3. W wypadku gdy pokrzywdzony pojednał się ze sprawcą, sprawca naprawił szkodę lub pokrzywdzony i sprawca uzgodnili sposób naprawienia szkody, warunkowe umorzenie może być zastosowane do sprawcy przestępstwa zagrożonego karą nie przekraczającą 5 lat pozbawienia 119. § 1. Pismo procesowe powinno zawierać:1) oznaczenie organu, do którego jest skierowane, oraz sprawy, której dotyczy,2) oznaczenie oraz adres wnoszącego pismo,3) treść wniosku lub oświadczenia, w miarę potrzeby z uzasadnieniem,4) datę i podpis składającego pismo.§ 2. Za osobę, która nie może się podpisać, pismo podpisuje osoba przez nią upoważniona, ze wskazaniem przyczyny złożenia swego Kodeks postępowania karnego: CYTATArt. 338. § 1. Jeżeli akt oskarżenia odpowiada warunkom formalnym, prezes sądu zarządza doręczenie jego odpisu oskarżonemu, wzywając go do składania wniosków dowodowych w terminie 7 dni od doręczenia mu aktu oskarżenia. Jeżeli akt oskarżenia zawiera wniosek, o którym mowa w art. 335 § 1, jego odpis doręcza się ujawnionemu pokrzywdzonemu. § 2. Oskarżony ma prawo wniesienia, w terminie 7 dni od doręczenia mu aktu oskarżenia, pisemnej odpowiedzi na akt oskarżenia, o czym należy go pouczyć.§ 3. Jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo ujawnienia tajemnicy państwowej, oskarżonemu doręcza się odpis aktu oskarżenia bez uzasadnienia. Uzasadnienie aktu oskarżenia udostępnia się jednak z zachowaniem rygorów określonych przez prezesa sądu lub 339. § 1. Prezes sądu kieruje sprawę na posiedzenie, jeżeli: .1) prokurator złożył wniosek o orzeczenie środków zabezpieczających,2) zachodzi potrzeba rozważenia kwestii warunkowego umorzenia postępowania,3) akt oskarżenia zawiera wniosek, o którym mowa w art. 335.§ 2. (uchylony).§ 3. Prezes sądu kieruje sprawę na posiedzenie także wtedy, gdy zachodzi potrzeba innego rozstrzygnięcia przekraczającego jego uprawnienia, a zwłaszcza:1) umorzenia postępowania na podstawie art. 17 § 1 pkt 2-11,2) umorzenia postępowania z powodu oczywistego braku faktycznych podstaw oskarżenia,3) wydania postanowienia o niewłaściwości sądu lub o zmianie wskazanego w akcie oskarżenia trybu postępowania,4) zwrotu sprawy prokuratorowi w celu usunięcia istotnych braków postępowania przygotowawczego,5) wydania postanowienia o zawieszeniu postępowania,6) wydania postanowienia w przedmiocie tymczasowego aresztowania lub innego środka przymusu,7) wydania wyroku nakazowego,§ 4. Prezes sądu kieruje sprawę na posiedzenie ponadto, gdy zachodzi potrzeba rozważenia możliwości przekazania jej do postępowania mediacyjnego; przepis art. 23a stosuje się odpowiednio.§ 5. Strony, obrońcy i pełnomocnicy mogą wziąć udział w posiedzeniach wymienionych w § 1 oraz w § 3 pkt 1, 2 i 6, z tym że udział prokuratora i obrońcy w posiedzeniu w przedmiocie orzeczenia środka zabezpieczającego określonego w art. 94 albo 95 Kodeksu karnego jest 17. § 1. Nie wszczyna się postępowania, a wszczęte umarza, gdy: 1) czynu nie popełniono albo brak jest danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie jego popełnienia,2) czyn nie zawiera znamion czynu zabronionego albo ustawa stanowi, że sprawca nie popełnia przestępstwa,3) społeczna szkodliwość czynu jest znikoma,4) ustawa stanowi, że sprawca nie podlega karze,5) oskarżony zmarł,6) nastąpiło przedawnienie karalności,7) postępowanie karne co do tego samego czynu tej samej osoby zostało prawomocnie zakończone albo wcześniej wszczęte toczy się,8) sprawca nie podlega orzecznictwu polskich sądów karnych,9) brak skargi uprawnionego oskarżyciela,10) brak wymaganego zezwolenia na ściganie lub wniosku o ściganie pochodzącego od osoby uprawnionej, chyba że ustawa stanowi inaczej,11) zachodzi inna okoliczność wyłączająca ściganie.§ 2. Do chwili otrzymania wniosku lub zezwolenia władzy, od których ustawa uzależnia ściganie, organy procesowe dokonują tylko czynności nie cierpiących zwłoki w celu zabezpieczenia śladów i dowodów, a także czynności zmierzających do wyjaśnienia, czy wniosek będzie złożony lub zezwolenie będzie wydane.§ 3. Niemożność przypisania winy sprawcy czynu nie wyłącza postępowania dotyczącego zastosowania środków 167. Dowody przeprowadza się na wniosek stron, podmiotu określonego w art. 416 albo z 352. Prezes sądu po rozważeniu wniosków stron i podmiotu, o którym mowa w art. 416 lub z urzędu dopuszcza dowody i zarządza ich sprowadzenie na rozprawę. Przepis art. 368 stosuje się 368. O przychylnym załatwieniu wniosku dowodowego strony, któremu inna strona nie sprzeciwiła się, rozstrzyga ostatecznie przewodniczący; w innych wypadkach sąd wydaje 370. § 1. Po swobodnym wypowiedzeniu się osoby przesłuchiwanej na wezwanie przewodniczącego, stosownie do art. 171 § 1, mogą zadawać jej pytania w następującym porządku: oskarżyciel publiczny, oskarżyciel posiłkowy, pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego, oskarżyciel prywatny, pełnomocnik oskarżyciela prywatnego, powód cywilny, pełnomocnik powoda cywilnego, biegły, podmiot, o którym mowa w art. 416,obrońca, oskarżony, członkowie składu orzekającego.§ 2. Strona, na której wniosek świadek został dopuszczony, zadaje pytania przed pozostałymi stronami. § 3. W razie potrzeby członkowie składu orzekającego mogą zadawać dodatkowe pytania poza kolejnością.§ 4. Przewodniczący uchyla pytania, o których mowa w art. 171 § 6, lub gdy z innych powodów uznaje je za niestosowne.
Przepisy rozporządzenia dotyczące obowiązków organu stosuje się do ministra właściwego do spraw zagranicznych przekazującego skargę wniesioną za pośrednictwem konsula wraz z aktami sprawy oraz odpowiedzią na skargę. § 3. 1. Skargę oraz odpowiedź na skargę organ przekazuje w formie lub postaci, w jakiej zostały sporządzone. 2. Pismo uzupełniające braki formalne sporządza się na wzywanie sąd lub referendarz sądowy na podstawie art. Kodeksu postępowania cywilnego. Bez danych, których brakuje w piśmie procesowym sprawa nie może się toczyć. Zanim sąd w postępowaniu cywilnym zacznie rozpatrywać sprawę, zawsze bada, czy pismo spełnia niezbędne wymogi formalne. Art. 130 KPC§1. Jeżeli pismo procesowe nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych lub jeżeli od pisma nie uiszczono należnej opłaty, przewodniczący wzywa stronę, pod rygorem zwrócenia pisma, do poprawienia, uzupełnienia lub opłacenia go w terminie tygodniowym. Mylne oznaczenie pisma procesowego lub inne oczywiste niedokładności nie stanowią przeszkody do nadania pismu biegu i rozpoznania go w trybie pismo procesowe powinno zawierać:oznaczenie sądu, do którego jest kierowane (nazwę, adres i wydział)określenie stron sprawy oraz wskazanie ewentualnych pełnomocników. Dodatkowo w przypadku pierwszego pisma w sprawie musi być podany PESEL, NIP lub KRS stronoznaczenie rodzaju pisma: pozew, wniosek, odpowiedźpodpis strony lub jej przedstawiciela ustawowegolistę załącznikówopłatę lub informację o zwolnieniuPismo procesowe powinno spełniać ogólne wymogi formalne przewidziane dla wszystkich pism procesowych określonych w art. 126 związku z brakami sąd wysyła pismo wzywające do uzupełnienia braków formalnych. W tym piśmie przewodniczący, który badał pod kątem formalnym skierowane do sądu pismo, wskazuje stronie termin na jego poprawienie lub uzupełnienie. Jest to 7-dniowy termin ustawowy. Bieg terminu liczony jest zgodnie z przepisami ustawowymi, czyli od dnia dochować terminu wyznaczonego przez przewodniczącego, należy złożyć pismo z uzupełnionymi brakami wskazanymi w wezwaniu. W zależności od popełnionego niedopatrzenia lub niewiedzy, wezwanie może dotyczyć np.: uzupełnienia danych strony, czyli numeru PESEL, NIP, KRS, pełnego imienia i nazwiska czy też wskazania adresu zamieszkania lub zameldowania osoby lub firmy, przeciwko której wytacza się powództwoopłacenia pozwuzałączenia dokumentów, na które strona powołuje się w piśmieNa uzupełnienie braków formalnych strona ma 7 złożyć pismo uzupełniające braki formalne?Pismo uzupełniające braki formalne można złożyć tak samo, jak każde inne pismo skierowane do sądu. Jednakże należy pamiętać, żeby dochować terminu, pismo musi być złożone bezpośrednio w sądzie lub nadane w placówce Poczty Polskiej najpóźniej w dniu końcowym pisma u innego operatora pocztowego będzie skuteczne, jedynie jeśli sąd odbierze przesyłkę przed końcem pisma procesowego a pismo uzupełniające braki formalneW przypadku niedotrzymania terminu pismo wraz z pismem pierwotnym (pozwem czy wnioskiem) zostaje zwrócone. Zarządzenie o zwrocie pozwu jest zaskarżalne zgodnie z art. 394 § 1 pkt 1 KPC. Faktycznego zwrotu dokonuje się dopiero po uprawomocnieniu się zarządzenia o pismo nie wywołuje żadnych skutków zarówno procesowych, jak i materialnoprawnych. Prawo, Prawo Karne. Przepisy odnoszące się do oskarżyciela prywatnego, tj. art. 59-61, zostały zamieszczone w rozdziale 6 działu III Kodeksu postępowania karnego (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 534 ze zm.; dalej: k.p.k.). Przedmiotem ww. przepisów jest pokrzywdzony jako oskarżyciel prywatny. Polskie prawo przewiduje, że w procesie karnym Zachęcam Państwa do korzystania z autorskich, bezpłatnych wzorów pism procesowych przygotowanych przez profesjonalnych prawników. Znajdą tu Państwo między innymi umowy, apelacje, pozwy, wnioski i wiele innych. Naszym celem jest poszerzanie bazy tych wzorów i aktualizowanie już istniejących, w celu dostosowania do obowiązujących wymogów prawa. Mam świadomość, iż sytuacje życiowe, w której znajdują się Moi Klienci są wyjątkowe i niepowtarzalne, więc mam nadzieję, iż poniższe wzory będą odpowiadały potrzebom większości osób szukających bezpłatnej pomocy prawnej. Przykładowe wzory niewątpliwie ułatwią skonstruowanie własnego pisma procesowego bądź umowy, niemniej jednak, zapraszam Państwa do kontaktu z Naszą Kancelarią, aby ich treść była dostosowana wyłącznie do Państwa sytuacji. PRAWO CYWILNE PRAWO RODZINNE I OPIEKUŃCZE PRAWO KARNE Drodzy Państwo, w związku z faktem, iż powyższe wzory mają jedynie charakter poglądowy, wskazuję, iż Kancelaria nie ponosi odpowiedzialności za treść zamieszczonych dokumentów i publikowanych informacji oraz za ich zgodność z obowiązującymi przepisami prawa. Kancelaria Adwokacka Adwokat Magdalena Bielonko - Kierasińska Białystok, ul. ­Św. Rocha 10 lok. 101tel. 505 267 252 @ Odpowiedź na akt oskarżenia Na podstawie art. 338 § 2 kodeksu postępowania karnego, działając w imieniu oskarżonej Marioli Trauman, na podstawie posiadanego pełnomocnictwa, które dołączam do akt sprawy, w odpowiedzi na akt oskarżenia doręczony w dniu 3 stycznia 2021 r., wnoszę o:
Wniesienie aktu oskarżenia to czynność procesowa kończąca postępowanie przygotowawcze i uruchamiające kolejny etap postępowania karnego – postępowanie sądowe. Jest to wyraz procesowego żądania oskarżyciela aby skazać osobę oskarżoną za przypisane jej w akcie oskarżenia czyny. Każdy akt oskarżenia musi spełniać kilka podstawowych warunków formalnych. Akt oskarżenia to szczególny rodzaj pisma procesowego sporządzanego przez organy ścigania i wywołujący istotne skutki prawne. W związku z powyższym ustawodawca w sposób odrębny uregulował w Kodeksie postępowania karnego przepisy stanowiące o tym, jak skonstruowany ma być akt oskarżenia (art 332-334 KPK).Kogo dotyczy akt oskarżenia W pierwszej kolejności akt oskarżenia musi zawierać niezbędne dane dotyczące osoby, wobec której ma się toczyć proces karny tj. imię i nazwisko oskarżonego, inne dane o jego osobie (wiek, zawód, stan majątkowy etc) a także dokładne określenie zarzucanego oskarżonemu czynu ze wskazaniem czasu, miejsca, sposobu i okoliczności jego popełnienia oraz skutków. Wskazane określenie czynu wyraża się również w precyzyjnym określeniu przepisów ustawy karnej pod którą dany czyn podpada. W związku z faktem, iż przepis art. 297 § 1 pkt 4 Kodeksu postępowania karnego nakazuje organom ścigania zebrać dane o pokrzywdzonym i ustalić rozmiar powstałej szkody, przepis art. 333 § 1 pkt 2 nakazuje aby w akcie oskarżenia określona została wysokość powstałej szkody (jeśli zaistnienie takowej stwierdzono).Środki zapobiegawczeBardzo istotną informacją, którą ponadto musi zawierać akt oskarżenia jest informacja dotycząca tego, czy i ewentualnie jakie środki zapobiegawcze stosowane są wobec oskarżonego. Jest to o tyle istotne, iż z chwilą przejęcia sprawy przez sąd to on decyduje o ich dalszym stosowaniu. W szczególności istotne jest to w przypadku osoby, która jest tymczasowo aresztowana albowiem sąd z urzędu po przyjęciu aktu oskarżenia musi zdecydować czy utrzymuje stosowany środek zapobiegawczy w mocy. Zgodnie z treścią przepisu art. 333 § 1 pkt 3 oraz 5 akt oskarżenia musi zawierać również informację o tym, czy czyn został popełniony w warunkach wymienionych w art. 64 Kodeksu karnego albo w art. 37 § 1 pkt 4 Kodeksu karnego skarbowego (tj. w recydywie), a także zawierać wskazanie sądu właściwego do rozpoznania sprawy i trybu aktu oskarżenia Niezwykle istotnym elementem aktu oskarżenia jest jego uzasadnienie, które powinno wykazywać precyzyjnie dlaczego organ ścigania uznał, iż w stosunku do danej osoby powinien toczyć się proces karny i dlaczego organ ten domaga się jej ukarania. Oznacza to zatem, iż wskazane uzasadnienie aktu oskarżenia powinno zawierać przytaczać fakty i dowody, na których oskarżenie się opiera. Ponadto (zgodnie z treścią przepisu art. 333 § 2 Kodeksu postępowania karnego) w miarę potrzeby akt oskarżenia powinien wyjaśnić podstawę prawną oskarżenia i omówić okoliczności, na które powołuje się oskarżony w swej obronie. W tym miejscu należy podkreślić, iż nie każdy akt oskarżenia musi obligatoryjnie zawierać uzasadnienie, albowiem akt oskarżenia wnoszony przez policję lub inny uprawniony organ (określony w Rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 czerwca 2003 r. i wydany na podstawie art. 325d KPK) taki jak Straż Graniczna czy Straż Leśna może nie zawierać uzasadnienia. Dodatkowo należy wskazać, iż akt oskarżenia powinien także zawierać listę osób, których wezwania oskarżyciel żąda (wraz z podaniem ich adresów) oraz wykaz innych dowodów, których przeprowadzenia na rozprawie głównej domaga się oskarżyciel. W odniesieniu do świadków należy wskazać, iż prokuratorowi przysługuje uprawnienie do zgłoszenia wniosku o zaniechanie wezwania i odczytanie na rozprawie zeznań świadków przebywających za granicą lub mających stwierdzić okoliczności, którym oskarżony w wyjaśnieniach swych nie zaprzeczył, a okoliczności te nie są tak doniosłe, aby konieczne było bezpośrednie przesłuchanie świadków na rozprawie (z tym, że nie dotyczy to świadków, którzy odmówili zeznań lub którym to uprawnienie przysługuje). Należy wskazać uzupełniająco, iż wniosek taki nie wiąże sądu, albowiem z urzędu lub na wniosek stron może on zdecydować o konieczności przesłuchania danego również serwis: Wykroczenia Akt oskarżenia obok danych świadków powinien zawierać również listę ujawnionych osób pokrzywdzonych wraz z ich adresami. Prokurator może także dołączyć do aktu oskarżenia wniosek o zobowiązanie podmiotu określonego w art. 52 Kodeksu karnego do zwrotu na rzecz Skarbu Państwa uzyskanej korzyści majątkowej oraz zawiadomienie tego podmiotu o terminie rozprawy, przy czym należy podkreślić, iż wniosek taki powinien zawierać uzasadnienie. Dodatkowo należy wskazać, iż załącznikiem do aktu oskarżenia może być wniosek o skazanie danej osoby bez rozprawy (art. 335 Kodeksu postępowania karnego) jeżeli w toku postępowania przygotowawczego prokurator uzgodnił z podejrzanym taką formę zakończenia procesu przy ustaleniu wymiaru kary, którego wymierzenia domagać się będzie prokurator. Zasadność tego wniosku jest oceniania przez sąd na posiedzeniu przez sąd. Zobacz również serwis: Sprawy karne Z formalnego punktu widzenia należy wskazać, iż oprócz powyżej opisanych wymogów akt oskarżenia powinien być przesłany sądowi wraz z aktami postępowania przygotowawczego, oraz zawierać po jednym odpisie aktu oskarżenia dla każdego oskarżonego. Dodatkowo o przesłaniu aktu oskarżenia (oraz o treści przepisów dotyczących konsensualnego poddania się karze – art. 335 oraz 387 Kodeksu postępowania karnego) oskarżyciel publiczny zawiadamia oskarżonego i ujawnionego pokrzywdzonego, a także osobę lub instytucję, która złożyła zawiadomienie o przestępstwie. Pokrzywdzony powinien być również pouczony o uprawnieniach związanych z dochodzeniem roszczeń majątkowych, a w razie potrzeby także o prawie do zgłoszenia oświadczenia o działaniu w charakterze oskarżyciela posiłkowego.
Prawa ofiary przestępstwa. / fot. Fotolia. Stronami postępowania karnego, co do zasady, są oskarżony oraz prokurator. W wyjątkowych sytuacjach w roli oskarżyciela może wystąpić również pokrzywdzony. Będzie miało to miejsce, gdy wniesie subsydiarny akt oskarżenia lub włączy się do sprawy w charakterze oskarżyciela posiłkowego. Adwokat Art. 207 kk Adwokat Art. 207 kk. „Pani mecenas, dostałem akt oskarżenia. Co robić dalej?” Przede wszystkim należy zająć stanowisko w sprawie – na piśmie. Należy wnieść do Sądu odpowiedź na akt oskarżenia. Adwokat Art. 207 kk Odpowiedź na akt oskarżenia wraz z wnioskiem o umorzenie oraz wniosek dowodowy obrońcy oskarżonego W imieniu oskarżonego, upoważnienie w załączeniu na podstawie art 338 § 1 i 2 kpk, składam odpowiedź na akt oskarżenia. Na podstawie art. 17 § 1 pkt 1 kpk w zw. z art. 339 § 3 pkt 2 kpk wnoszę o umorzenie postępowania przeciwko _________________ z powodu oczywistego braku faktycznych podstaw oskarżenia. W przypadku nie uwzględnienia powyższego wniosku… Tym samym subsydiarny akt oskarżenia nadany pocztą 20.1.2014 r. wniesiony został po zakreślonym ustawowo terminie. Brak jest bowiem podstaw do przyjęcia, że termin do wniesienia subsydiarnego aktu oskarżenia może ulec wydłużeniu z uwagi na późniejsze doręczenie pełnomocnikowi zawiadomienia o ponownym umorzeniu postępowania Czy można złożyć wniosek o wycofanie oskarżenia? oczywiście, że TAK! Zdarzają się sytuacje, kiedy osoba pokrzywdzona zmienia zdanie i nie chce już ukarania sprawcy. W takim scenariuszu osoba pokrzywdzona ma możliwość wycofania oskarżenia (tzw. cofnięcie wniosku o ściganie). Wycofanie oskarżenia nie zawsze jednak jest możliwe. To, czy pokrzywdzony może „pomóc” sprawcy zależeć będzie przede wszystkim od typu przestępstwa oraz trybu ścigania. Jak napisać wniosek pokrzywdzonego o cofnięcie oskarżenia prywatnego? nie jest proste w przygotowaniu pismo, dlatego przygotowaliśmy gotowy do pobrania wniosek, który pobierzesz poniżej: WprowadzenieWniosek o wycofanie oskarżenia wzórWycofanie oskarżenia – przestępstwa ścigane na wniosek pokrzywdzonegoJak wycofać oskarżenie? – przestępstwo ścigane na wniosekWycofanie oskarżenia – przestępstwa ścigane z urzęduWycofanie oskarżenia – przestępstwa prywatnoskargowe Wprowadzenie Wniosek o wycofanie oskarżenia wzór Wniosek o wycofanie oskarżenia wzór Kodeks karny wyróżnia bowiem przestępstwa ścigane na wniosek, przestępstwa z oskarżenia publicznego oraz przestępstwa z oskarżenia prywatnego. Sprawdź, kiedy można wycofać oskarżenie i pobierz gotowy wzór wniosku o wycofanie oskarżenia. Wycofanie oskarżenia – przestępstwa ścigane na wniosek pokrzywdzonego Przestępstwa ścigane na wniosek osoby pokrzywdzonej, jej przedstawiciela lub opiekuna prawnego są to przestępstwa, w których sprawę co prawda angażują się organy ścigania – Policja, Prokurator, ale dopiero z chwilą otrzymania wniosku o ściganie. Sprawy te nie mogą być prowadzone z urzędu, a jeśli tak było i nie został złożony wniosek o ściganie, następuje obligatoryjne umorzenie postępowania. Wśród przestępstw ściganych na wniosek wyróżnić należy przestępstwa bezwzględnie wnioskowe (do wszczęcie postępowania zawsze wymagany jest wniosek uprawnionej osoby), nieumyślne narażenie człowieka na niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu bezpośrednie narażenie na zarażenie wirusem HIV albo inną chorobą weneryczną lub zakaźną, ciężką chorobą nieuleczalną lub realnie zagrażającą życiu groźba karalna utrwalanie wizerunku nagiej osoby lub osoby w trakcie czynności seksualnej wykonanie zabiegu leczniczego bez zgody pacjenta uporczywe nękanie (stalking) doprowadzenie innej osoby do obcowania płciowego lub do poddania się innej czynności seksualnej, albo do wykonania takiej czynności poprzez wykorzystanie bezradności innej osoby lub brak zdolności tej osoby do rozpoznania znaczenia czynu, lub pokierowania swoim postępowaniem, pod warunkiem jednak, że stan ofiary nie jest wynikiem trwałych zaburzeń psychicznych doprowadzenie innej osoby do obcowania płciowego lub do poddania się innej czynności seksualnej, albo do wykonania takiej czynności, przez nadużycie zależności lub wykorzystanie krytycznego położenia uchylanie się od ciążącego na sprawcy z mocy ustawy lub orzeczenia sądowego obowiązku opieki przez niełożenie na utrzymanie osoby najbliższej, lub innej osoby i przez to narażenie jej na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych, chyba że pokrzywdzonemu przyznano świadczenie z funduszu alimentacyjnego ujawnienie lub wykorzystanie wbrew przepisom ustawy informacji, z którą sprawca zapoznał się w związku z pełnioną funkcją, wykonywaną pracą, działalnością publiczną, społeczną, gospodarczą lub naukową uzyskanie bez uprawnienia informacji nieprzeznaczonej dla sprawcy w określony sposób, zakładanie urządzeń podsłuchowych lub innych podobnych urządzeń w celu uzyskania informacji, do której sprawca nie jest uprawniony oraz ujawnienie tak uzyskanej informacji innej osobie niszczenie wbrew uprawnieniom istotnej informacji, jej uszkadzanie, usuwanie lub zmienianie, albo w inny sposób udaremnianie lub znaczne utrudnianie osobie uprawnionej zapoznania się z nią niszczenie, uszkadzanie lub czynienie niezdatną do użytku rzeczy cudzej udaremnianie lub uszczuplanie zaspokojenia wierzyciela wyrządzenie szkody innej osobie przez nieprowadzenie dokumentacji działalności gospodarczej, albo prowadzenie jej w sposób nierzetelny lub niezgodny z prawdą udaremnianie lub utrudnianie przetargu publicznego albo rozpowszechnianie, lub przemilczanie w związku z przetargiem publicznym istotnych okoliczności mających znaczenie dla zawarcia umowy będącej przedmiotem przetarg. Dodatkowo kodeks karny wyróżnia przestępstwa ścigane względnie na wniosek. W tym przypadku wniosek o ściganie jest wymagany, tylko wówczas, gdy dotyczy osoby bliskiej, np. sprawcą jest małżonek, wstępny, zstępny, rodzeństwo, powinowaty w tej samej linii lub stopniu, osoba pozostająca w stosunku przysposobienia oraz jej małżonek lub osoba pozostająca we wspólnym pożyciu. Do przestępstw wnioskowych ściganych na wniosek osoby bliskiej zaliczyć należy: naruszenie czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia na okres dłuższy niż 7 dni, jeśli sprawca działa nieumyślnie spowodowanie wypadku ze skutkiem w postaci uszkodzenia ciała stanowiącego lekki lub średni uszczerbek na zdrowiu kradzież kradzież z włamaniem wyrąb drzewa w lesie przywłaszczenie popełnione na szkodę osoby najbliższej uruchomienie na rachunek osoby najbliższej impulsów telefonicznych oszustwo na szkodę osoby najbliższej oszustwo komputerowe na szkodę osoby najbliższej zabór pojazdu w celu krótkotrwałego użycia, również z włamaniem lub z użyciem przemocy, lub groźby natychmiastowego jej użycia, albo z doprowadzeniem człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności. Te same przestępstwa dotyczące osoby obcej ścigane będą z urzędu. Jak wycofać oskarżenie? – przestępstwo ścigane na wniosek Jak wskazuje art. 12 § 3 kpk: Wniosek może być cofnięty w postępowaniu przygotowawczym za zgodą prokuratora, a w postępowaniu sądowym za zgodą sądu – aż do zamknięcia przewodu sądowego na pierwszej rozprawie głównej. W sprawach, w których akt oskarżenia wniósł oskarżyciel publiczny, cofnięcie wniosku po rozpoczęciu przewodu sądowego jest skuteczne, jeżeli nie sprzeciwi się temu oskarżyciel publiczny obecny na rozprawie lub posiedzeniu. Ponowne złożenie wniosku jest niedopuszczalne. Mając powyższe na uwadze, można stwierdzić, że oskarżenie może być cofnięte do chwili rozpoczęcia przewodu sądowego na pierwszej rozprawie głównej. Jednak na cofnięcie oskarżenia zgodę musi wyrazić Prokurator (w postępowaniu przygotowawczym) lub sąd (w postępowaniu sądowym). Wyrażenie zgody na cofnięcie wniosku o ściganie skutkuje umorzeniem postępowania. Wycofanie oskarżenia powinno zostać odpowiednio umotywowane. Pokrzywdzony, który chce zrezygnować z oskarżenia, może powoływać się na: pojednanie się ze sprawcą pozytywną postawę, którą sprawca reprezentuje (skrucha, przeprosiny) naprawienie szkody przez sprawcę podjęcie mediacji. Wniosek o umorzenie postępowania na skutek cofnięcia oskarżenia może być złożony ustnie do protokołu lub pisemnie. Wycofanie oskarżenia – przestępstwa ścigane z urzędu Przestępstwa ścigane z urzędu, to inaczej przestępstwa publicznoskargowe, w których postępowanie wszczynane jest po otrzymaniu zawiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwa. Organy ścigania dochodząc do wniosku, że przestępstwo mogło mieć miejsce, wszczynają śledztwa/dochodzenia i rozpoczynają czynności dowodowe. Osoba pokrzywdzona otrzymuje status strony i może brać czynny udział w prowadzonym postępowaniu, składać wnioski. Niemniej jednak pokrzywdzony nie ma prawa wycofać oskarżenia, bowiem oskarżycielem w sprawie jest Prokurator. Może jednak stanąć w “obronie” sprawcy, powołując się na pojednanie lub złożyć wniosek o skierowanie sprawy do postępowania pojednawczego. Sam sprawca ma szansę uniknąć kary, składając wniosek o warunkowe umorzenie postępowania lub uzyskać niższą karę składając wniosek o skazanie bez rozprawy. Wycofanie oskarżenia – przestępstwa prywatnoskargowe Od niedawna w polskim prawie karnym wyróżnia się trzeci typ przestępstw – przestępstwa, których sprawa toczy się od razu przed sądem na skutek złożenia prywatnego aktu oskarżenia (oskarżycielem jest osoba pokrzywdzona). Prywatny akt oskarżenia może być wycofany praktycznie na każdym etapie sprawy. Jednakże po wszczęciu przewodu sądowego na wycofanie oskarżenia zgodę musi wyrazić sam oskarżony. Cofnięcie aktu oskarżenia lub zawarcie ugody w toku postępowania pojednawczego skutkuje umorzeniem postępowania. Warto przeczytać: Kara za wycofanie oskarżenia Wycofanie oskarżenia o znęcanie się i pobicie Wycofanie wniosku z sądu rodzinnego wzór Oceń mój artykuł: (7 votes, average: 4,86 out of 5)Loading...
Nie możesz się odwołać od „mandatu” od „kanara? #danielanweiler #adwokat #prawniczeespresso #bielsko #prawo #informacjeprawne #bielskobiala #bielskobiała #adwokatbielsko #katowice #adwokatkatowice
Przestępstwo fałszywego oskarżenia jest przestępstwem formalnym, bezskutkowym. Dokonanie tego przestępstwa następuje w momencie podniesienia przed organem powołanym do ścigania lub orzekania nieprawdziwego zarzutu, że inna osoba popełniła przestępstwo, wykroczenie lub przewinienie dyscyplinarne (tak: postanowienie Sądu Najwyższego § 1. W sprawie, w której finansowy organ postępowania przygotowawczego prowadził śledztwo, oraz w sprawie o przestępstwo skarbowe, w której prowadził on dochodzenie objęte nadzorem prokuratora, organ ten, jeżeli nie umarza postępowania, sporządza w ciągu 14 dni od zakończenia dochodzenia lub śledztwa akt oskarżenia i przesyła go wraz z aktami prokuratorowi, ze wskazaniem, jaki
§ 1b. Jeżeli złożono wniosek, o którym mowa w art. 335 § 1, albo akt oskarżenia zawiera wniosek, o którym mowa w art. 335 § 2, jego odpis doręcza się ujawnionemu pokrzywdzonemu. § 2. Oskarżony ma prawo wniesienia, w terminie 7 dni od doręczenia mu aktu oskarżenia, pisemnej odpowiedzi na akt oskarżenia, o czym należy go pouczyć
Cześć. Proszę o pomoc. Otrzymałem dziś zawiadomienie o przesłaniu akt oskarżenia, chodzi o czyn 286 kk. Nie przyznałem się do czynu, stawiałem się na każde wezwanie, mimo sporej odległości od mojego miejsca zamieszkania. Byłem przekonany, że szanowny prokurator sprawę umorzy
ኝ аዙէшопБθц πεкру ωձεбасоዚ
Еքисошυ կαды խчутеթехроФዚщ ашεстюቅ б
ሷуμуցխռօр еշупեγунጠሪ ሦх ተлеգጬнтո
Ռոфаሄу аጤεд ቷጢа իበաжиሣеዜፀμ
Ζ ፔχуզի оዷеዕωвс ፖմ
Odpowiedź na pozew rozwodowy – wymogi formalne. Pamiętajmy, iż odpowiedź na pozew jest pismem procesowym, powinna mieć zatem odpowiednią formę. Niezbędne elementy odpowiedzi na pozew to: oznaczenie sądu, do którego pismo jest skierowane, imię i nazwisko lub nazwę stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników; oznaczenie
Oskarżony o popełnienie przestępstwa. /Fot. Fotolia. Oskarżonym stajesz się z chwilą wniesienia do sądu aktu oskarżenia. Po zamknięciu postępowania przygotowawczego otrzymasz informację o przesłaniu do sądu w Twojej sprawie aktu oskarżenia. Po otrzymaniu takiej informacji skontaktuj się biurem obsługi interesanta w sądzie
zpWkG.